Do szkoły podstawowej w Wólce Krowickiej zaczął uczęszczać od 1940 r., jednak czas II wojny światowej uniemożliwił mu kontynuowanie dalszej nauki, ponieważ w 1941 r. Niemcy aresztowali nauczycieli, zaś w 1944 r. bandy ukraińskie spaliły całą wioskę. Rodzina Kornagów wyjechała wówczas do Tywonii koło Jarosławia, a po roku przeniosła się do Lisich Jam, gdzie zamieszkała w domu po Ukraińcach. W 1945 r. Józef rozpoczął naukę w czwartej klasie szkoły podstawowej w Lisich Jamach, w 1948 r. kontynuował naukę w VII klasie w Lubaczowie. W 1949 r. złożył podanie do Liceum Ogólnokształcącego w Lubaczowie, jednak pomimo zdanego egzaminu wstępnego nie został przyjęty, ponieważ był o dwa lata spóźniony wiekowo. Sam pojechał wówczas do Kuratorium w Rzeszowie, gdzie przedstawił świadectwo z klasy VII i zaświadczenie o zdaniu egzaminu, po czym kurator odręcznym pismem polecił go przyjąć do klasy VIII w Lubaczowie. Były to dla niego ciężkie lata, ponieważ przez okres wakacji musiał pracować na budowach, by zarobić na ubranie, obuwie oraz książki. Wielki wpływ w szkole średniej na Józefa wywarł ks. Marian Florkowski, który uczył go religii w ciężkich czasach stalinizmu.
W 1953 r. Józef Kornaga zdał maturę, a po otrzymaniu świadectwa dojrzałości zgłosił się do Kurii Arcybiskupiej w Lubaczowie, gdzie złożył podanie o przyjęcie do seminarium duchownego. Po miesiącu otrzymał odpowiedź, że jest przyjęty i skierowany przez bpa Eugeniusza Baziaka do Wyższego Seminarium Duchownego w Nysie. 14 września 1953 r. alumn Józef rozpoczął tam pięcioletnie studia filozoficzno-teologiczne. Piąty rok studiów odbył w Opolu Śląskim. Niższe święcenia otrzymał w Nysie, subdiakonat i diakonat w Opolu, których udzielił mu bp Franciszek Jop.
Diakon Józef Kornaga święcenia kapłańskie otrzymał z rąk abpa Eugeniusza Baziaka w Krakowie na Wawelu, 22 czerwca 1958 r. Mszę św. prymicyjną odprawił w Lubaczowie, 6 lipca 1958 r.
Pierwszą placówką duszpasterską wikariusza ks. Józefa Kornagi był Narol (1958-1959), skąd w sierpniu 1959 r. został przeniesiony do Bełżca (1959-1961). Następne jego parafie wikariuszowskie to: Płazów (1961-1962), Cewków (1962-1963), Lipsko k. Narola (1963-1964) i Hulcze (1964-1965). W dniu 22 lutego 1965 r. ks. infułat Jan Nowicki, jako administrator apostolski w Lubaczowie, mianował ks. Józefa administratorem parafii Hulcze, w której pełnił posługę duszpasterską przez sześć lat.
W 1971 r. ks. Józef został mianowany proboszczem parafii Łukawiec, w której pełnił swój urząd przez 36 lat.
Bp Marian Rechowicz, 24 czerwca 1983 r., doceniając gorliwą i ofiarną posługę duszpasterską ks. Józefa, pełnioną niejednokrotnie w trudnych warunkach, a w szczególności podjęty trud budowy nowego kościoła parafialnego w Łukawcu, nadał mu z okazji 25-lecia kapłaństwa odznaczenie rokiety i mantoletu ze wszystkimi przywilejami.
Bp Marian Jaworski, powierzał ks. Józefowi następujące funkcje: z dniem 15 marca 1984 r. został mianowany diecezjalnym referentem duszpasterstwa ds. trzeźwości; z dniem 1 października 1984 r. otrzymał urząd wicedziekana dekanatu Lubaczów; od 1987 r. był przez 6 lat diecezjalnym duszpasterzem Sanktuariów Maryjnych.
9 czerwca 1992 r. Biskup Zamojsko-Lubaczowski Jan Śrutwa odznaczył ks. Józefa Kornagę tytułem Honorowego Kanonika Kapituły Zamojskiej.
Zgodnie ze statutami Synodu Diecezji Zamojsko-Lubaczowskiej, 22 lutego 2003 r. ks. Józef złożył rezygnację z piastowanego urzędu z racji ukończenia 70. roku życia, po 32 latach proboszczowania w Łukawcu. Jednakże, mając na uwadze dobry stan zdrowia, prosił Biskupa Zamojsko-Lubaczowskiego o przedłużenie czasu posługi proboszczowskiej z racji dokończenia budowy plebanii przy nowym kościele. Taką zgodę uzyskał.
20 czerwca 2007 r. bp Wacław Depo odwołał ks. Józefa Kornagę z urzędu proboszcza parafii pw. Objawienia Pańskiego w Łukawcu i przeniósł w stan emerytalny z zamieszkaniem w dotychczasowej plebanii. Przez 11 lat ks. Prałat aktywnie, z niezwykłą gorliwością, wspierał duszpasterzy parafii w codziennych obowiązkach, sprawując Msze św., prowadząc nabożeństwa i posługując wytrwale w sakramencie pokuty i pojednania. Konfesjonał był ulubionym miejscem jego pracy i modlitwy.
Ks. Józef Kornaga zmarł 6 marca 2018 r.
Msza św. żałobna (exporta) pod przewodnictwem Biskupa Diecezjalnego Mariana Rojka została odprawiona we środę, 7 marca 2018 r. o godz. 15.00 w kościele parafialnym pw. Objawienia Pańskiego w Łukawcu. Homilię wygłosił dziekan dekanatu Lubaczów, ks. kan. Andrzej Stopyra.
Mszy św. pogrzebowej we czwartek, 8 marca 2018 r. o godz. 10.00 w kościele parafialnym w Łukawcu, przewodniczył Arcybiskup Metropolita Lwowski Mieczysław Mokrzycki. Obecni byli Biskup Pomocniczy Diecezji Zamojsko-Lubaczowskiej Mariusz Leszczyński oraz Biskup Senior Diecezji Charkowsko-Zaporoskiej, Marian Buczek. Koncelebrowało 40 kapłanów.
W homilii abp Mieczysław Mokrzycki ukazał historię życia ks. Józefa Kornagi przywołując m.in. fragment wspomnień Zmarłego: „Przyszedłem na świat 23 stycznia 1933 r. w Wólce Krowickiej. Dzień wcześniej urodził się mój brat Jan, który 30 lat nie żyje. Ze mną były komplikacje. Była siarczysta zima. Ojciec saniami przywiózł lekarza z Lubaczowa, który powiedział, że będzie to cud, gdy da się uratować matkę i dziecko. Lekarz westchnął do Boga i Matki Najświętszej, byśmy żyli, bym wydał głos dziecka po urodzeniu. Życzenie lekarza spełniło się. Jego wiara i nadzieja sprawiły, że żyję. Natomiast gdy umierała matka, zebraliśmy się, ośmioro dzieci z ojcem, przy jej łóżku. Spojrzała na nas i powiedziała: Urodziłam was sześciu synów. Może któryś z was będzie księdzem? Pomodli się za mnie! Spojrzała na mnie. Od tej chwili postanowiłem zostać księdzem”.
Do tych słów dodał też osobiste świadectwo: „Święcenia kapłańskie przyjął ks. Kornaga 22 czerwca 1958 r. w katedrze na Wawelu z rąk abp. Eugeniusza Baziaka. Jako wikariusz pracował w parafiach w Narolu, Bełżcu, Płazowie, Cewkowie, Lipsku, a następnie został proboszczem w Hulczu. 28 listopada 1971 r. bp Jan Nowicki przeniósł go do Łukawca z konkretnym zadaniem: „Zbudujesz tam nowy kościół”. Ks. Kornaga w Łukawcu wzniósł okazałą świątynię. Konsekrował ją 16 września 1990 r. bp Marian Jaworski. To nie jedyne dzieło jego życia. Wybudował też kościół filialny w Majdanie Lipowieckim. W tej łukawieckiej świątyni, dzięki staraniom proboszcza ks. Józefa, znalazł się cudowny obraz Matki Bożej Tartakowskiej, który koronował Ojciec Święty Jan Paweł II 3 czerwca 1991 r. w Lubaczowie. Za ofiarną służbę duszpasterską papież Jan Paweł II obdarzył ks. Józefa godnością prałata.
Ks. Józef znał nas wszystkich. Brał udział w uroczystościach naszych rodzin. Chrzcił dzieci, błogosławił nowe małżeństwa, towarzyszył w przygotowaniu dzieci do spowiedzi i I Komunii św., czekał na nas w konfesjonale, by otworzyć nam drogę do przyjęcia Eucharystii. Był z nami przy sakramencie bierzmowania. Cieszył się każdym naszym sukcesem. Gdy odprawialiśmy nasze prymicje, pokornie klękał do błogosławieństwa i całował nasze kapłańskie dłonie. Nie pozostawiał bez pomocy rodziny, gdy przychodziły cierpienia. Gdy umierali nasi bliscy i znajomi, odprowadzał ich na cmentarz. Kiedy trzeba było, umiał nas skarcić, nigdy poniżyć. Śmierć przeprowadziła go w inną rzeczywistość”.
Pod koniec Mszy św. dziekan, ks. kan. Andrzej Stopyra, przekazał wyrazy współczucia wspólnocie parafialnej po śmierci ks. prał. Józefa Kornagi w imieniu kard. Mariana Jaworskiego. Wyraził wdzięczność za jego pracę i posługę. Świadectwo o zmarłym Księdzu Prałacie dali: ks. Stanisław Kolano, rodak z Łukawca i ks. Krzysztof Soliło, rodak z Bihal. W imieniu parafian i władz gminy Wielkie Oczy za posługę kapłańską księdzu prałatowi Kornadze podziękował sołtys wsi Łukawiec Stanisław Mokrzycki. Za modlitwę biskupom, kapłanom, siostrom zakonnym, wiernym, za przyjęte Komunie św., za wartę przy trumnie strażakom i harcerzom, udział w pogrzebie pocztom sztandarowym i władzom samorządowym, w imieniu rodziny podziękował bratanek Zmarłego ks. Józefa – proboszcz z Brusna ks. Bogusław Kornaga. Słowa ostatniego pożegnania i wdzięczności przekazał też proboszcz parafii w Łukawcu, ks. Janusz Sokołowski. Powiedział m.in.: „Im dalej od Twego odejścia Księże Prałacie, tym większego smutku i pustki doświadczamy. Bo patrzymy i nie widzimy Cię, jak codziennie śpieszysz na Mszę św. do kościoła, który razem z całą wspólnotą budowałeś. Już nie wspinasz się z trudem po schodach, już nie kłaniasz się i nie patrzysz w oblicze Matki Bożej z cudownego obrazu naszej Pani Łukawieckiej, o którego koronację zabiegałeś i doprowadziłeś do tego najpiękniejszego dnia, gdy został koronowany przez Papieża Jana Pawła II i uroczyście wniesiony do nowej świątyni. Już nie opowiadasz z radością o swoich spotkaniach z Janem Pawłem II w Watykanie, o wspólnym obiedzie i osobistych przeżyciach związanych z tymi wizytami. Zabrałeś to ze sobą na drugą stronę życia i, jak wierzymy, lepszego, nowego życia. Ufamy, że teraz będziesz sprawował liturgię w piękniejszej świątyni, ufamy że teraz będziesz przebywał, kłaniał się i spotykał z Maryją. Ufamy, że ze św. Janem Pawłem II będziesz chodził na spacery i opowiadał mu o sprawach tej wspólnoty, której pasterzem byłeś przez 36 lat.
W swoim testamencie, Księże Prałacie, dziękujesz Bogu za te wszystkie dzieła, których dokonałeś w naszej parafii, za budowę kościołów w Łukawcu i Majdanie, za dar koronacji cudownego obrazu Matki Bożej Łukawieckiej, za wszystko, co Ci się udało uczynić dla dobra tej parafii. Dołączamy się do tego dziękczynienia także i my, dziękując za Twoją gorliwość. W dalszej części testamentu prosisz o wybaczenie swoich słabości. Byłeś świadomy, że jesteś tylko człowiekiem. Chociaż wybranym przez Jezusa, to jednak tylko słabym człowiekiem. Dlatego Twoja prośba o przebaczenie. Śmiało możemy dziś tu powiedzieć, że przebaczamy i prosimy o przebaczenie, bo też jesteśmy słabymi ludźmi. Księże Prałacie, spoczywaj w pokoju wiecznym, przy boku Jezusa, Maryi, św. Jana Pawła II i wszystkich wybranych”.
Po Mszy św. pogrzebowej ciało ks. Prałata Józefa Kornagi zostało złożone na cmentarzu parafialnym w Łukawcu.
Requiescat in pace!
Opracowanie: ks. Zygmunt Jagiełło
ZID 27(2018), nr 1, s. 195-199