Ks. Tadeusz Sochan urodził się 18 czerwca 1946 r. w Grabowicy (parafia Susiec) w rodzinie rolniczej Marcina i Janiny z d. Sochan. „Ojciec – jak zapisał we wspomnieniach ks. Tadeusz – oprócz rolnictwa zajmował się stolarką, umiał robić piękne ceberki, beczki na zboże i kapustę, rzeźbił w drewnie postacie świętych według własnej wyobraźni. Ulubionym tematem jego rzeźb były postacie pochodzenia żydowskiego. Dla dzieci, wyrabiał przeróżne, drewniane zabawki. Mama, dobra gospodyni, bardzo wierząca, nie wyobrażała sobie niedzieli bez udziału we Mszy św. Nas, swoje dzieci, nigdy nie zwolniła z tego obowiązku. Długo modliła się przed snem, pół głosem. Do dziś pamiętam jej modlitewki, których na próżno szukam w teraźniejszych modlitewnikach. W sprawach wiary zawsze była bezkompromisowa. Zawsze dbała, abyśmy jako dzieci, a później młodzież, byli dobrze i ładnie ubrani”.
Po ukończeniu szkoły podstawowej, Liceum Pedagogicznego w Szczebrzeszynie oraz Studium Nauczycielskiego o kierunku muzycznym w Lublinie został nauczycielem. Przez pierwsze lata pracował w rodzinnej miejscowości Grabowica.
Rozwijał tam swoje pasje, które rodziły się z miłości do małej ojczyzny – Roztocza. Pomogły mu w tym studia muzyczne w Lublinie. Zakładał dziecięce i młodzieżowe zespoły muzyczne, organizował dni miejscowości, przeróżne konkursy, wieczornice, wycieczki, spotkania z ciekawymi ludźmi.
Po śmierci ojca Tadeusz pomagał mamie w gospodarstwie oraz w wychowywaniu młodszego rodzeństwa. Miał już wówczas pragnienie służby Bogu w kapłaństwie, jednak czuł obowiązek pomocy w domu oraz kochał swój zawód nauczyciela w którym przepracował 10 lat, będąc między innymi dyrektorem szkoły w Lubyczy Królewskiej i Józefowie. Nie czuł się jednak dobrze na tym stanowisku, jednak z perspektywy czasu dyrektorowanie w szkołach pomogło mu w podjęciu szybszej decyzji o powołaniu do kapłaństwa.
Wstąpił do Zakonu Ojców Kapucynów w Lublinie. Studia filozoficzno-teologiczne odbył w Wyższym Seminarium Duchownym w Lublinie w latach 1979-1984.
W dniu 8 grudnia 1984 r. biskup pomocniczy lubelski Piotr Hemperek udzielił mu święceń kapłańskich w Lublinie.
Pierwszą placówką o. Tadeusza Sochana była Łomża. Tam pracował jako dyrektor postulatu młodzieżowego i duszpasterz rodzin cygańskich. Później Warszawa, gdzie pełnił funkcję referenta ds. powołań. Kolejna parafia to Lubartów i praca z młodzieżą Zespołu Szkół Zawodowych i Elektronicznych. W tym czasie o. Tadeusz był wikarym klasztoru, moderatorem oazy młodzieżowej i rodzin Ruchu Światło-Życie, prowadził koło ministranckie, jak też był duchowym opiekunem rodzącej się na nowo „Solidarności”.
W dniu 3 sierpnia 1990 r. o. Tadeusz Sochan w piśmie skierowanym do Biskupa Lubelskiego Bolesława Pylaka napisał: „Ekscelencjo! Obecnie kończę pobyt w Lubartowie, na moje miejsce przyszedł neoprezbiter. Otrzymałem przeniesienie do Białej Podlaskiej. Problem w tym, że nie łatwo przychodzi mi opuszczenie własnej diecezji. Od początku mam wielkie pragnienie pracy dla rodzinnej diecezji, wyrosłem w atmosferze wspaniałej pracy susieckich duszpasterzy, począwszy od śp. ks. S. Byrskiego, ks. R. Bolesławskiego, ks. Z. Ziomka po aktualnego mojego proboszcza ks. kan. Franciszka Szczerbika. W mojej decyzji złożenia podania o przeniesienie do diecezji lubelskiej próbuję i staram się odnaleźć wolę i głos Pana Boga, nie swoją. Autentycznie i szczerze pragnę wstąpić w szeregi kapłaństwa diecezjalnego, choć nie bez obaw. Zakon Kapucynów będę otaczał szacunkiem, tu zdobyłem kapłaństwo. Zakonowi wiele zawdzięczam i chciałbym godnie go opuścić”.
Bp Bolesław Pylak pozytywnie ustosunkował się do pisma o. Tadeusza Sochana (13.08.1990) i skierował go do pracy w parafii pw. św. Józefa w Lublinie. To kolejna karta w kalendarzu o. Tadeusza. Musiał wówczas zmierzyć się z wyzwaniem dużej, miejskiej parafii, gdzie trzeba było budować nowy kościół, tworzyć wspólnotę parafialną, którą wydzielił biskup ze starej, czterdziestotysięcznej parafii w Lublinie.
30 września 1991 r. o. Tadeusz Sochan został mianowany do pracy duszpastersko-administracyjnej w parafii pw. Wniebowzięcia NMP w Honiatyczach z prawami i obowiązkami proboszcza. Także i w tej parafii musiał dokończyć budowy kościoła, zadbać o stronę duchową, ale i materialną powierzonej przez biskupa wspólnoty parafialnej.
W dniu 12 grudnia 1991 r. o. Tadeusz Sochan został inkardynowany przez bpa B. Pylaka do prezbiterium diecezji lubelskiej po wcześniejszym dekrecie Kongregacji ds. Instytutów Życia Konsekrowanego i Stowarzyszeń Życia Apostolskiego (Prot. N. 18450/91 z dn. 11.11.1991).
Po utworzeniu Diecezji Zamojsko-Lubaczowskiej bp Jan Śrutwa powierzył ks. Tadeuszowi, 20 kwietnia 1993 r. funkcję ojca duchownego kapłanów dekanatu Tyszowce (L.dz. 128/Gł/93).
Następną parafią ks. Sochana była parafia pw. Trójcy Przenajświętszej w Łaszczówce, której proboszczem został z dniem 7 czerwca 1996 r. Jako duchowy syn św. Franciszka podobnie jak i w Honiatyczach, tak też i w Łaszczówce, ks. Tadeusz założył mało zoo. W wybudowanych wolierach zgromadził egzotyczne ptaki pawie, bażanty angielskie, chińskie, niemieckie i inne. Mimo wielu obowiązków jako proboszcz dla swoich parafian miał zawsze czas, otwarte i chętne do pomocy serce.
Kolejną pasją ks. Tadeusza z racji wykształcenia pedagogicznego i muzycznego było organizowanie zespołów muzycznych i teatralnych dla dzieci i młodzieży, a także zapoczątkował w Łaszczówce Festiwal Piosenki Maryjnej.
Po trzech latach ks. Tadeusz w piśmie skierowanym do Bpa Jana Śrutwy napisał: „Uprzejmie pragnę poinformować Drogiego mi Księdza Biskupa, że w przypadku wolnego miejsca w parafii Górecko Kościelne, bardzo chętnie przyjąłbym tam obowiązki proboszcza. Od dzieciństwa uczuciowo związany jestem z tym miejscem z racji szczególnego kultu św. Stanisława. W latach 70-tych, kiedy pracowałem jako nauczyciel w szkole w Józefowie, więzy z tym miejscem dojrzały i pogłębiły się. W Górecku widzę też przeurocze miejsce na organizację coraz bardziej popularnego festiwalu Pieśni Maryjnej dla Ludowych Zespołów Śpiewaczych z Diecezji Zamojsko-Lubaczowskiej. Przyznaję też, że nie bez znaczenia są dla mnie franciszkańskie tradycje tego miejsca”.
Biskup Jan Śrutwa podanie przyjął i z dniem 18 sierpnia 1999 r. mianował ks. Tadeusza Sochana proboszczem parafii Górecko Kościelne, zaś 17 września 2002 r. powierzył mu funkcję ojca duchownego kapłanów Dekanatu Józefów (L.dz. 337/Gł/02).
W dowód uznania za przykładną i gorliwą pracę kapłańską w dniu 18 czerwca 2003 r. bp Jan Śrutwa mianował ks. Tadeusza Sochana kanonikiem honorowym Kapituły Katedralnej w Zamościu.
W czasie probostwa w Górecku Kościelnym wybudował amfiteatr, z pomocą parafian wymienił blachę miedzianą na dachu kościoła. Wspólnie z parafianami podjął się dokładnej konserwacji zabytkowego kościoła, wymieniając instalację elektryczną na miedzianą, założył czujniki antywłamaniowe i antypożarowe. Dokonał gruntownej renowacji zabytkowego muru okalającego świątynię przykrywając go blachą miedzianą. Została również odrestaurowana zabytkowa dzwonnica i wybudowany pomnik św. Jana Pawła II na uczczenie 2000-lecia chrześcijaństwa. Dokonał remontu dachu na plebani i przykrył go nową blachą. Jeden z budynków gospodarczych wyremontował i umieścił tam pamiątki po Słudze Bożym Ks. Błażeju Nowasadzie. Tam też umieścił kolekcję obrazów Maryjnych, zaś w budynku gospodarczym przy Domu rekolekcyjnym urządził Parafialne Muzeum Wsi w którym liczne zbiory przypominają przeszłość polskiej wsi, nierozerwalnie złączonej z bolesną martyrologią narodu polskiego. Z uporem i cierpliwością skryby, codziennie dopisywał karty Kroniki parafialnej.
Ksiądz Tadeusz zawsze starał się robić to, co najbardziej lubił. Poza kapłaństwem i muzyką, jego pasją były podróże. Zwiedził Stany Zjednoczone, wielokrotnie przebywał w Anglii, we Włoszech, był w Austrii, Słowacji, Ukrainie, Grecji, Ziemi Świętej oraz w Meksyku. Posiadał dużą kolekcję starych odbiorników radiowych, gramofonów i patefon.
W czasie posługi kapłańskiej napisał wiele artykułów oraz udzielił wielu wywiadów dla tygodnika „Niedziela”, miesięcznika „Cuda i łaski”, Katolickiego Radia Zamość, Radia i Telewizji Lublin. Przez wiele lat wspierał księży studentów oraz pomagał materialnie parafianom, których dotknęło nieszczęście np. choroby, pożaru czy innej potrzeby. Rokrocznie organizował zbiórkę na cmentarzu w Górecku Kościelnym w celu ratowania zabytkowych pomników.
W roku 2005 otworzył na stronie internetowej parafii Gorecko Kościelne specjalną skrzynkę na prośby o modlitwę „Pogotowie modlitewne”, a w dzieło to zaangażował kółka różańcowe, osoby chore oraz grupę franciszkańską.
W parafii Górecko Kościelne ks. Tadeusz Sochan kontynuował organizację Festiwali Maryjnych. Łącznie za jego posługi proboszczowskiej odbyło się 20, z czego osiem z nich było transmitowanych przez TV POLONIA, TV LUBLIN oraz Katolickie Radio Zamość.
Od 21 czerwca 2004 r był ekspertem w komisjach kwalifikacyjnych w uzyskaniu kolejnego szczebla awansu zawodowego nauczycieli religii i muzyki (MENiS/11108/Eks).
W czasie pracy kapłańskiej otrzymał wiele odznaczeń, nagród, wyróżnień i podziękowań, między innymi:
- Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski od Prezydenta Lecha Kaczyńskiego (03.05.2009),
- dwa Złote Odznaczenia od Ministrów Kultury: „Zasłużony Działacz Kultury” (15.09.1998) i „Zasłużony dla Kultury Polskiej”,
- kiedy Zamość był województwem otrzymał tytuł „Ambasadora Roztocza”, a od Marszałka Województwa Lubelskiego tytuł „Ambasadora Województwa Lubelskiego” (2004),
- Nagrodę polonijną POLCUL z Australii (2010),
- Tygodnik „Niedziela” uhonorował go medalem MATER VERBI (18.09.2004),
- za promocję kultury romskiej otrzymał „Złoty Tabor” na Festiwalu Romów w Glinojecku (2010),
- wyróżnienie Biskupa Zamojsko-Lubaczowskiego „SEMPER FIDELIS” (12.06.2014).
Po ukończeniu 70 roku życia, z dniem 17 sierpnia 2021 r., ks. kan. Tadeusz Sochan został odwołany ze stanowiska proboszcza parafii pw. św. Stanisława Biskupa w Górecku Kościelnym oraz funkcji ojca duchownego kapłanów Dekanatu Józefów i przeniesiony przez bpa Mariana Rojka w stan emerytalny. Zamieszkał na plebanii parafii pw. św. Józefa w Tomaszowie Lubelskim i jako rezydent wspierał, w miarę sił, miejscowych duszpasterzy.
Ks. kan. Tadeusz Sochan zmarł w Wielki Wtorek, 12 kwietnia 2022 r. w Szpitalu w Chełmie.
Pogrzeb odbył się w środę, 20 kwietnia 2022 r. o godz. 12.00 w parafii pw. św. Jana Nepomucena w Suścu i zgromadził wiele osób. Na ostatnie pożegnanie kapłana przybyło około 100 księży, parafianie, bliższa i dalsza rodzina, przyjaciele, znajomi, przedstawiciele samorządu, organizacji i stowarzyszeń.
Mszy św. przewodniczył biskup pomocniczy Mariusz Leszczyński, który przywołując wspomnienia z wizytacji parafii, festiwali maryjnych i innych spotkań powiedział: „Z uporem i cierpliwością ks. Tadeusz codziennie dopisywał karty kroniki parafialnej. Czynił to z wielką pasją. To będzie wspaniałe świadectwo życia kapłana oraz historii parafii, a także diecezji. Dbał o kościół parafialny oraz cmentarz w Górecku. Jestem przekonany, że za swój krzyż oraz liczne zasługi ks. Tadeusz zyska życie wieczne”.
Piękno i dobro to najważniejsze wartości, które przewijały się przez całe życie ks. Tadeusza. Mówiła o tym s. Bernadeta Lipian, pochodząca z Grabowicy, rodzinnej miejscowości ks. Sochana. Podkreślała także niezwykłą duchowość maryjną, która przyczyniła się do organizowania festiwali pieśni maryjnej. – Był poetą, marzycielem, a pasja artystyczna towarzyszyła mu do końca. Zachwycał się wschodami i zachodami słońca, każda pora roku wyzwalała w nim nową energię a przez to ożywiała jego wiarę, jego miłość do Boga Stwórcy – wspominała s. Bernadeta. – Poznaliśmy się na studiach. Bóg obdarzył Tadzia wieloma talentami, które potrafił rozwinąć. Pomagał innym duchowo, ale też materialnie – mówił kolega ze studiów ks. prałat dr Józef Flis, Dziekan Dekanatu Biłgoraj Północ.
Parafianie dziękowali ks. Tadeuszowi za otwartość, dobroć, ciepło, za zawsze otwarte drzwi. – Stryjek traktował każdą osobę tak samo, z miłością, na równi, z każdym rozmawiał, nikim nie gardził. Kochał ludzi, a ludzie kochali jego. Miał niezwykły dar nawiązywania relacji z drugim człowiekiem. Lubił bawić się z dziećmi. Był dziennikarzem, reporterem, autorem książek. Był artystą. Kochał literaturę, poezję, malarstwo. Organizował wieczorki literackie. Stworzył lokalny zespół ludowy Grabowiczanki, wspierał zespoły ludowe. Kochał muzykę. Grał na skrzypcach i gitarze. Łączyć ludzi a nie dzielić, pokazywać szerokie horyzonty to kolejne punkty jego misji – wspominała podczas Mszy pogrzebowej bratanica Eliza Urban.
Ksiądz Tadeusz doceniał każdego oraz każdego motywował. Uczył nas otwartości. Dziękujemy za wszystkie delegacje, chóry oraz modlitwy – powiedział na zakończenie ks. kan. dr Andrzej Niedużak, proboszcz parafii pw. św. Jana Nepomucena w Suścu.
Po Mszy św. ciało zmarłego ks. kan. Tadeusza Sochana zostało złożone na cmentarzu parafialnym parafii pw. św. Jana Nepomucena w Suścu.
Requiescat in pace!
Opracował: ks. Zygmunt Jagiełło
ZID 31(2022), nr 2, s. 259-264