Ojciec jego był robotnikiem pracującym w młynie. Po ciężkiej chorobie zmarł w 1937 r. Odtąd wychowaniem ks. Wiesława zajmowała się mama. W 1938 r. rozpoczął naukę w szkole powszechnej w Szczebrzeszynie. Jako dwunastoletni chłopiec w 1943 r. został przymusowo wysiedlony przez Niemców i przebywał o obozie przejściowym w Zwierzyńcu, następnie w Zamościu i Lublinie. Po powrocie do Szczebrzeszyna nadal kontynuował naukę w szkole powszechnej. Po ukończeniu klasy szóstej został przyjęty do gimnazjum w Szczebrzeszynie, a po jego likwidacji rozpoczął naukę w Liceum Pedagogicznym. Po jego ukończeniu otrzymał „nakaz pracy” w zawodzie nauczyciela. Po roku pracy jako nauczyciel w szkole podstawowej w Bodaczowie, zwolnił się z niej i złożył podanie o przyjęcie do Wyższego Seminarium Duchownego w Lublinie (14.07.1951).
Otrzymał bardzo pozytywną opinię od ks. Stanisława Szepietowskiego, proboszcza parafii w Szczebrzeszynie, który podkreślał, że: „jest wierzącym i praktykującym katolikiem, oraz cieszy się w całej parafii jak najlepszą opinią” (25.07.1951). Podobną opinię wystawił mu ks. Franciszek Tyza, prefekt Liceum Pedagogicznego w Szczebrzeszynie: „Wiesław Rzepecki był dobrym i wzorowym uczniem w szkole, tak pod względem zachowania, jak i pracowitości. Nigdy nie opuszczał Mszy św., nabożeństw szkolnych i sam najczęściej służył na nich. W czasie pobytu w szkole wspominał o wstąpieniu do seminarium. Decyzję jego należy traktować jako poważną i przemyślaną” (16.07.1951).
Studia filozoficzno-teologiczne alumn Wiesław odbywał w seminarium w Lublinie. Podczas wakacji pomagał w rodzinnej parafii, gdzie – jak podkreślał proboszcz – chętnie uczył dzieci, regularnie uczestniczył we Mszy św. i nabożeństwach (8.07.1956).
Święcenia kapłańskie przyjął 22 grudnia 1956 r. w katedrze lubelskiej z rąk bpa Piotra Kałwy.
Z dniem 4 stycznia 1957 r. został skierowany na wikariat w parafii Świerże, ze szczególnym uwzględnieniem nauczania religii w szkołach na terenie parafii. Rok później podjął obowiązki wikariusza w parafii Niedrzwica (30.04.1958 – 02.10.1958), a następnie przeszedł do parafii pw. Zmartwychwstania Pańskiego i św. Tomasza Apostoła w Zamościu, gdzie posługę wikariusza pełnił do 2 lipca 1966 r. Kolejne placówki wikariuszowskie ks. Wiesława Rzepeckiego to: Kazimierzówka (02.07.1966 – 10.08.1966), Janów Lubelski (10.08.1966 – 20.08.1966), Krzczonów (20.08.1966 – 23.10.1968), Krasnobród pw. Nawiedzenia NMP (23.10.1968 – 20.12.1975).
29 listopada 1975 r. Kuria Biskupia w Lublinie skierowała do Wydziału ds. Wyznań Urzędu Wojewódzkiego w Zamościu pismo, w którym powiadomiono o zamiarze mianowania ks. Rzepeckiego administratorem parafii Bondyrz. Urząd wyraził zgodę na tę nominację. Ks. Wiesław Rzepecki znany był w tej społeczności, gdyż od 1971 r. jako wikariusz parafii Krasnobród pełnił obowiązki duszpasterskie w kościele w Bondyrzu i tam też mieszkał.
Bp Bolesław Pylak, 20 grudnia 1975 r., powierzył mu urząd proboszcza parafii Bondyrz, który sprawował ponad dwa lata. Dekretem z dnia 18 lutego 1978 r. bp lubelski zlecił mu obowiązki proboszcza parafii Lipsko k. Zamościa, które pełnił do 16 listopada 1987 r. Następnie przez rok był proboszczem parafii Wola Gałęzowska (16.11.1987 – 09.09.1988), zaś w latach 1988 – 1998 proboszczem parafii Zawalów.
24 czerwca 1999 r. bp Jan Śrutwa mianował go proboszczem parafii Perespa. Rok później ks. Wiesław Rzepecki poprosił o zwolnienie z obowiązków proboszcza parafii pw. św. Michała Archanioła w Perespie ze względu na trudne warunki pracy i sędziwy wiek. Prosił o placówkę o bardziej korzystniejszych warunkach zaznaczając, że w swojej 44-letniej pracy kapłańskiej ma wiele sukcesów, jak budowa plebanii w Bondyrzu i stworzenie warunków do erygowania nowej parafii, budowa plebani w Lipsku k. Zamościa, kaplicy w Białowoli i rozpoczęcie budowy kaplicy w Zarzeczu (14.06.2000).
Biskup Zamojsko-Lubaczowski, biorąc pod uwagę różne okoliczności, do czasu zaistnienia możliwości powierzenia innego stanowiska, pozwolił mu zamieszkać we własnym mieszkaniu w Zamościu i tym samym zwolnił go z urzędu proboszcza parafii Perespa (14.06.2000).
Ks. Wiesław w swoim testamencie zapisał: „Dziękuję moim kochanym rodzicom za dar życia. Mojej mamie za katolickie wychowanie, ponieważ ojca straciłem mając zaledwie sześć lat. Dziękuję Bogu Wszechmogącemu i Matce Najświętszej za dar powołania do kapłaństwa. Serdeczną wdzięczność kieruję do wielu kapłanów, proboszczów zamojskich, z którymi spotykałem się po przejściu na emeryturę, a którzy zapraszali mnie do pomocy w parafiach. Szczególne podziękowanie kieruję do ks. pułkownika kapelana Wojska Polskiego, który od prawie dziesięciu lat zapraszał mnie do stałej pomocy w kościele garnizonowym w Zamościu. Mając świadomość ludzkiej słabości i niedoskonałości pragnę wszystkich przeprosić, jeśli wyrządziłem jakąś krzywdę lub dałem zgorszenie. Dlatego wszystkich przepraszam i proszę o wybaczenie. Los swój składam w ręce Miłosiernego Boga i Matki Najświętszej, Ucieczki grzeszników (11.02.2013).
Ksiądz Wiesław Rzepecki zmarł 18 grudnia 2014 r.
Msza św. żałobna została odprawiona pod przewodnictwem Biskupa Diecezjalnego Mariana Rojka w katedrze zamojskiej w piątek, 19 grudnia 2014 r. o godz. 16.00. Mszy św. pogrzebowej w sobotę, 20 grudnia 2014 r. o godz. 10.00 w kościele pw. św. Katarzyny Aleksandryjskiej w Szczebrzeszynie przewodniczył Biskup Pomocniczy Mariusz Leszczyński.
Ciało zmarłego kapłan zostało złożone w grobowcu rodzinnym na cmentarzu parafialnym w Szczebrzeszynie.
Requiescat in pace!
Opracował: ks. Zygmunt Jagiełło
ZID 23(2014), nr 4, s. 637-639