Historii wczesnych lat życia Henryka, edukacji oraz innych z tym związanych wydarzeń, w teczce personalnej kurii diecezjalnej w Zamościu nie znajdziemy, a to że po maturze złożył on dokumenty do Zakonu Ojców Kapucynów Prowincji Warszawskiej. Pierwsza wzmianka pojawia się dopiero w 1977 r., gdy Henryk, w podaniu skierowanym do Rektora Wyższego Seminarium Duchownego w Lublinie, prosi o przyjęcie do tegoż seminarium, pisząc: „Prośbę swą motywuję tym, że do obecnej chwili od sierpnia 1974 r. byłem zakonnikiem Zakonu Ojców Kapucynów Prowincji Warszawskiej, lecz od samego początku pobytu w zakonie źle się czułem i nie mogłem się zaaklimatyzować. Na wykłady uczęszczałem do tutejszego seminarium. […] Rezygnując z zakonu nie chcę zrezygnować z kapłaństwa i pragnę zostać księdzem tutejszej diecezji, gdyż uważam, że powołanie do kapłaństwa na pewno mam” (05.02.1977).
Proboszcz parafii w Lubartowie, ks. Eugeniusz Sośler, w opinii przekazanej do seminarium stwierdził: „Henryk Borzęcki cieszy się dobrą opinią w parafii i jest odpowiednim kandydatem do Wyższego Seminarium Duchownego” (12.02.1977).
W dniu 19 lutego 1977 r. Prymas Polski Stefan Kardynał Wyszyński wyraził zgodę alumnowi Henrykowi na opuszczenie seminarium OO. Kapucynów i przejście do seminarium diecezjalnego.
Podczas każdorazowych wakacji Henryk przebywał w domu rodzinnym. Większość czasu spędzał przy kościele parafialnym, pomagając w ramach swych kompetencji w pracy duszpasterskiej. Jego wysiłki dość dobrze oceniał wnikliwy obserwator – ks. proboszcz E. Sośler. W przesłanych do władz seminarium testimoniach stwierdzał: „Mimo odległości uczestniczył prawie codziennie we Mszy św., interesował się duszpasterstwem w parafii i służył swoją pomocą. Chętnie przebywał w towarzystwie kapłanów, a dla wiernych był uczynny i grzeczny” (15.10.1977).
Alumn Henryk Borzęcki święcenia diakonatu przyjął w katedrze lubelskiej w dniu 10 maja 1980 r., natomiast święcenia prezbiteratu 14 czerwca 1981 r. z rąk biskupa Bolesława Pylaka.
Z dniem 14 czerwca 1981 ks. neoprezbiter objął stanowisko wikariusza w parafii pw. Niepokalanego Poczęcia NMP w Józefowie. Po dwóch latach, od 15 czerwca 1983 r., został wikariuszem w parafii Dzierzkowice, a od 15 grudnia 1984 r. w parafii Wilków. Z dniem 27 czerwca 1987 r. został przeniesiony na wikariat w parafii pw. św. Józefa w Lublinie, zaś z dniem 3 marca 1988 r. objął stanowisko wikariusza w parafii Siedliszcze.
Jako wikariusz parafii Siedliszcze, ks. Henryk Borzęcki otrzymał pismo z kurii diecezjalnej w Lublinie w sprawie podjęcia podyplomowego studium na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim (17.09.1988). Jednakże ze względu na rozliczne obowiązki duszpasterskie oraz remont generalny świątyni parafialnej w Siedliszczu i znaczną odległość od Lublina, ks. Henryk nie był w stanie podjąć ww. studiów (24.09.1988). Dwa lata później ks. Henryk Borzęcki w piśmie skierowanym do kurii w Lublinie wyraził gotowość objęcia parafii Białopole w charakterze proboszcza i przyjęcia zadania budowy kościoła w Białopolu: „O ile Ksiądz Biskup uzna mnie za kandydata zdatnego, z radością podejmę wszystkie zadania związane z budową” (13.11.1990).
Biskup Lubelski Bolesław Pylak mianował w dniu 8 lutego 1991 r. ks. Henryka Borzęckiego proboszczem parafii pw. MB Częstochowskiej w Białopolu, która została erygowana 13 października 1989 r. Wszystkie nabożeństwa w parafii sprawowane były wówczas w kaplicy, która spełniała wcześniej rolę kaplicy przydwornej państwa Kicińskich, a potem Macierzy Szkolnej, zaś po 1944 r. została upaństwowiona i mieścił się w niej Gminny Ośrodek Pracy Ideowo-Wychowawczej PZPR. Na potrzeby parafii kaplica była zdecydowanie za mała. Zaistniała zatem konieczność podjęcia się budowy nowego obiektu. W to dzieło od początku mocno zaangażował się ks. Henryk Borzęcki, tak że powstała zarówno nowa świątynia, jak i kompleks przy niej. Natomiast plebania w Białopolu stała się swoistą przystanią pomiędzy kapłanami i wiernymi archidiecezji lubelskiej a diecezji zamojsko-lubaczowskiej.
Biskup Zamojsko-Lubaczowski Jan Śrutwa 15 października 1999 r. odznaczył ks. Henryka Borzęckiego kanonią honorową Kapituły Konkatedralnej w Lubaczowie. W latach 2001-2019 pełnił on ponadto funkcję kierownika duchowego Kurii Legionu Maryi pw. MB Różańcowej w Hrubieszowie.
W dniu 16 marca 2020 r. ks. Henryk Borzęcki trafił na oddział pulmonologiczny szpitala w Chełmie z powodu zapalenia płuc. Choroba ks. Henryka przyszła niespodziewanie. Badania wykazały, że został zakażony koronawirusem, dlatego też we czwartek 19 marca został przewieziony do szpitala w Puławach, gdzie mimo podjętych działań i specjalistycznego leczenia zmarł we wtorek 24 marca 2020 r. o godz. 5.30. Ks. Henryk był pierwszym kapłanem w Polsce, który zmarł z powodu koronawirusa, a 9 ofiarą w kraju.
„Ksiądz Henryk Borzęcki był kapłanem o wielkim sercu. Jego plebania zawsze była dla wszystkich otwarta. Był bardzo gościnny. Był takim człowiekiem, który myślał o innych. Nie myślał o sobie. Zawsze miał otwarte serce dla wszystkich i zawsze służył dobrą radą. Taki prawdziwy ksiądz z powołania. Ksiądz konserwatywny, o twardych zasadach, bardzo radykalny, twardo trzymający się Ewangelii. Przywiązywał wagę do tradycji. Zawsze można go było spotkać z różańcem w ręku. Świadczyło to o jego wielkiej pobożności.
Życie ks. Henryka było czasem pięknej posługi kapłańskiej, która realizowała się w różnych wymiarach. Choć zmagał się z wieloma chorobami, był dobrym gospodarzem, katechetą ale także człowiekiem odpowiedzialnym za powierzone mu funkcje i zadania, które wypełniał sumiennie”. (Tak w dniu śmierci wspominał ks. Henryka, Dziekan Dekanatu Hrubieszów Północ, ks. Bogdan Bejgier).
Zgodnie z wolą rodziny i najbliższych śp. Księdza Henryka Borzęckiego, urna z Jego prochami zostanie złożona w grobie na cmentarzu w Białopolu dopiero w czasie, gdy ustanie zagrożenie związane z epidemią koronawirusa.
Msza święta żałobna w intencji śp. Ks. Henryka w kościele parafialnym pw. MB Częstochowskiej w Białopolu będzie odprawiona w najbliższym możliwym terminie z zachowaniem wszelkich aktualnie obowiązujących zaleceń władz państwowych i kościelnych.
Biskup Zamojsko-Lubaczowski Marian Rojek poprosił kapłanów, aby już teraz sprawowali Msze święte w intencji śp. Ks. Henryka w swoich parafiach, a wiernych wezwał do gorącej modlitwy za Zmarłego Kapłana oraz szczególnie za Wspólnotę Parafialną w Białopolu, której Ksiądz przez prawie 30 lat posługiwał jako proboszcz.
Requiescat in pace.
Opracował: ks. Zygmunt Jagiełło
ZID 29(2020), nr 1, s. 159-162