Do szkoły uczęszczał w rodzinnej miejscowości Stare Oleszyce, w Lubaczowie (Zasadnicza Szkoła Zawodowa) i Oleszycach (Technikum Rolnicze). Po zdaniu matury, przez cztery lata pracował w Spółdzielni Kółek Rolniczych w Oleszycach w nowopowstałym Gospodarstwie Rolnym w Zalesiu na stanowisku zootechnika, jak też w Zespole Opieki Zdrowotnej w Lubaczowie na stanowisku referenta ds. socjalnych. W tym czasie dojrzewało w jego sercu powołanie do kapłaństwa. Wpływ na formację duchową odegrał fakt wyboru Kardynała Karola Wojtyły na papieża.
Studia teologiczne rozpoczął w Wyższym Seminarium Duchownym w Przemyślu, które kontynuował przez 4 lata, następnie 2 lata studiował w Wyższym Seminarium Duchownym w Lublinie będąc także studentem na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim.
Święcenia diakonatu otrzymał z rąk biskupa pomocniczego lubelskiego Piotra Hemperka w katedrze lubelskiej, zaś święcenia kapłańskie 16 grudnia 1984 r. z rąk biskupa Mariana Jaworskiego w prokatedrze w Lubaczowie.
Pierwszą placówką posługi duszpasterskiej neoprezbietra Leona Rogalskiego była parafia Łukawiec, gdzie rozpoczął pracę jako wikariusz 31 grudnia 1984 r. Tam też szerzył kult Matki Bożej Tartakowskiej w miejscowym sanktuarium. Z dniem 26 sierpnia 1987 r. został przeniesiony do parafii pw. MB Różańcowej i Aniołów Stróżów w Lubyczy Królewskiej. Po czterech latach z dniem 5 stycznia 1991 r. Administrator Diecezji w Lubaczowie, ks. Zygmunt Zuchowski, mianował ks. Leona Rogalskiego administratorem parafii Ruda Różaniecka. Biskup Zamojsko-Lubaczowski Jan Śrutwa w dniu 15 września 1993 r. odwołał ks. Leona z funkcji administratora parafii Ruda Różaniecka i mianował proboszczem tejże parafii oraz kapelanem Domu Pomocy Społecznej w Rudzie Różanieckiej. Z dniem 27 czerwca 2000 r. ks. Leon podjął nowe obowiązki duszpasterskie na terenie parafii Nawiedzenia NMP w Krasnobrodzie, jako Kapelan Domu Pomocy Społecznej i w Sanatorium Dziecięcym w Krasnobrodzie, zaś z dniem 23 czerwca 2008 r. został mianowany kapelanem Domu Pomocy w Majdanie Wielkim.
W dowód uznania za przykładną i gorliwą pracę kapłańską w dniu 1 czerwca 2002 r. bp Jan Śrutwa mianował ks. Leona Rogalskiego kanonikiem honorowym Prześwietnej Kapituły Katedralnej w Zamościu.
Przez wiele lat ks. Leon Rogalski pełnił funkcję ojca duchownego kapłanów dekanatu Krasnobród.
Ks. Leon Rogalski posługując duszpastersko przez dwadzieścia lat w sanktuarium Maryjnym w Krasnobrodzie dał sie poznać jako kapłan niezwykłej skromności, cichości serca, a nade wszystko maryjnego rozmodlenia. Widać było jego wrażliwość serca o to, by nikt się nie zagubił, by wybierał Boże wartości, kierując się nimi w całokształcie życia. Mimo, iż przez wiele lat zmagał się z różnymi chorobami, to jednak najsilniej doświadczała go cukrzyca. Potem doszła operacja, noszenie protezy ortopedycznej, pobyt w Domu Pomocy Społecznej w Krasnobrodzie, rehabilitacja. Jednak ks. Leon nie poddawał się i dość szybko doszedł do siebie na tyle, aby dalej móc celebrować Msze św. i służyć w konfesjonale. Podpierając się kulą szedł do swego konfesjonału w sanktuarium, by tam służyć w sakramencie miłosierdzia Bożego oraz adrować Najświętszy Sakrament. Nigdy jednak nie narzekał. Jego największą radością przez całe kapłańskie życie byli zawsze ludzie.
Ks. Leon Rogalski zmarł w sobotę, 21 listopada 2020 r.
Uroczystości żałobne trwały dwa dni. Mszę św. żałobną we środę, 25 listopada 2020 r. o godz. 15.00 w kościele parafialnym pw. Nawiedzenia NMP w Krasnobrodzie (Sanktuarium) sprawował biskup diecezjalny Marian Rojek wraz z 25 kapłanami. Homilię wygłosił ks. Krzysztof Maj, proboszcz parafii Dąbrowica koło Biłgoraja.
W czwartek, 26 listopada 2020 r. uroczystości pogrzebowe rozpoczęły się od złożenia ciała śp. ks. Leona Rogalskiego na cmentarzu parafialnym Oleszycach o godz. 11.30, po czym o godz. 12.00 w kościele parafialnym pw. Narodzenia NMP w Oleszycach została odprawiona Msza św. pogrzebowa, której przewodniczył i homilię wygłosił biskup pomocniczy Mariusz Leszczyński. Z Księdzem Biskupem Eucharystią koncelebrowało kilkudziesięciu kapłanów.
Requiescat in pace!
Opracował: ks. Zygmunt Jagiełło ZID 29)2020), nr 4, s. 617-619.