Parafia pw. Podwyższenia Krzyża Świętego Żulice

Do parafii należą miejscowości: Dutrów, Franusin, Telatyn, Żulice

Wieś zakupiona w 1796r. przez Pawła Makomaskiego od Hadziewiczów. Do kasaty unii była tutaj parafia greckokatolicka, z dwoma filiami: w Kmiczynie i Steniatynie. Później powstała parafia prawosławna, zaś katolicy obrządku łacińskiego należeli do parafii Rzeplin. Po zakończeniu I wojny światowej Żulice stały się filią parafii Rzeplin. Samodzielna parafia w Żulicach została erygowana, 9 września 1972 r., przez bpa lubelskiego Piotra Kałwę. Powstała z podziału parafii Rzeplin i dołączenia Dutrowa z parafii Nabróż. Weszła w skład dekanatu tyszowieckiego, a obecnie należy do dekanatu łaszczowskiego.

Pierwszy kościół w Żulicach był drewniany. Obecnie istniejący, p.w. Podwyższenia Krzyża Świętego, wzniesiony w latach: 1827-8 staraniem Wincentego Makomaskiego, jako kaplica grobowa rodziny Makomaskich. Po 1870r. zamieniony na cerkiew prawosławną. Od 1919r. kościół filialny rzymskokatolicki Parafii Rzeplin. Częściowo zniszczony w 1944r. przez UPA, Odnowiony w 1945r. Klasycystyczny, orientowany. Murowany z cegły, otynkowany. Nawa prostokątna, prezbiterium węższe, czworoboczne, z dwiema zakrystiami (późniejszymi) po bokach. Pod nawą krypta. Wewnątrz ściany nawy rozczłonkowane pilastrami, pomiędzy którymi we wnękach okna zamknięte łukiem półkolistym. W nawie i prezbiterium sufit na jednym poziomie. Chór muzyczny murowany, o prostym parapecie, wsparty na czterech kolumnach. Fasadę tworzy portyk, którego cztery kolumny toskańskie podtrzymują trójkątny ogzymsowany przyczółek; w głębi ściana zachodnia boniowana, z wejściem zamkniętym półkoliście i ujętym uszatą profilowaną opaską; po bokach wejścia dwie nisze na posągi ujęte opaskami z kluczami, powyżej trzy kwadratowe otwory okienne w profilowanych obramieniach. Boczne ściany nawy dzielone pilastrami, pomiędzy nimi okna w opaskach i poniżej ramowe płyciny: narożniki nawy i prezbiterium boniowane, wokół kościoła wydatny okap. We wschodniej ścianie prezbiterium okulus. Dachy dwuspadowe, nad prezbiterium niższy, oba kryte blachą.

W nowszym ołtarzu głównym obraz Ukrzyżowania z Matką Boską Bolesną, św. Janem Ewangelistą i Marią Magdaleną z pierwszej połowy XIX w. W ołtarzu bocznym: prawym obraz Matki Bożej Częstochowskiej, w lewym Pana Jezusa z otwartym Sercem. W nawie i prezbiterium obrazy: Zwiastowania NMP, Narodzenie, Wskrzeszenie córki Jaira, Spotkanie z Samarytanką, Spotkanie z jawnogrzesznicą, Wypędzenie przekupniów ze świątyni, Zmartwychwstanie i jeden z niezidentyfikowanym świętym. Krucyfiks z pierwszej połowy XIX w. z czasem odnawiany i wówczas częściowo zniszczony. Kielich późnobarokowy z XVIII w. Pacyfikał z przełomu XVIII/XIX w. miedziany. Lichtarze: cztery większe i sześć mniejszych o charakterze późnobarokowym z datą 1862 i napisem Iwan. Dwa ornaty z tkanin z przełomu XVIII/XIX w. z tych jeden ze stułą; jeden ornat z tkaniny z pierwszej połowy XIX w. i jeden czerwony z tkaniny z XIX w. Kapa z tkaniny późnobarokowej ofiarowana w 1944r. z kościoła w Dzierążni. Stuła i dwa manipularze z tkaniny rokokowej.

Na chórze muzycznym organy piszczałkowe sprowadzone w 2011r. z kościoła w Stretton w Anglii. Nie odnaleziono informacji o budowniczym i pierwotnym datowaniu. W tamtejszym kościele pojawiły się w 1967 roku jako translokowane i przebudowane.

Organy mają 8 głosów, jeden manuał i pedał, stół gary wbudowany z przodu szafy organowej. Zakres klawiatury manuału C - f? (56 klawiszy), pedału C1 - f (30 klawiszy). Występuje traktura mechaniczna, wiatrownica klapowo-zasuwowa, miech pływakowy nowy, zasilany elekrowentylatorem jednofazowym.



Dyspozycja:
Pedał:
1. Bourdon 16'


Manuał:
2. Open diapason 8'
3. Lieblich gedackt 8'
4. Principal 4'
5. Flute 4'
6. Twelfth 2?'
7. Fifteenth 2'
8. Spitz flute 2'

W 2013r. wewnątrz kościoła parafialnego zostały przeprowadzone prace remontowe.

Zerwano podłogę drewnianą i ułożono kamienną posadzkę. Posadzka została ułożona w karo z kamienia 30cm x 30cm x 2 cm Bolechowice (ciemny) i Morawica (jasny). Do ułożenia całej posadzki zużyto 893 szt. Bolechowic oraz 897 szt. Morawicy. W sumie położono 1790 płytek. W pasie procesyjnym ułożono 144 szt. Bolechowic i tyleż samo Morawicy. Łączna waga położonego kamienia to ponad 11 ton. Dla upamiętnienia Roku Wiary w pasie procesyjnym umieszczono napis: ANNUS FIDEI 2013

Aby zabezpieczyć kościół przed wilgocią została zrobiona izolacja pionowa fundamentów wewnątrz świątyni na głębokość 1m i dokonano iniekcji krystalicznej celem zrobienia izolacji poziomej. Otwory były wiercone na głębokość 60 cm od wewnątrz i z zewnątrz kościoła w odstępach co 12cm. W sumie wewnątrz świątyni wykonano 600 otworów a na zewnątrz 800 ? łącznie z filarami. Aby wzmocnić popękaną konstrukcję murów zastosowano zszywanie prętami HeliBar.

W kościele zostało zastosowane elektryczne ogrzewanie podłogowe. Moc grzewcza podłogi to 23kW. Aby otrzymać taką moc ułożono 1258mb. kabla grzejnego.

Wnętrze świątyni zostało pomalowane na biało, natomiast kolumny i filary oraz gzyms na piaskowo. Po lewej stronie w ścianie umieszczono cegłę z symbolem budowniczego świątyni i właściciela Żulic Wincentego Makomaskiego. W związku z innym układem ołtarzy bocznych w kościele, zostały zamalowane postacie świętych Ewangelistów oraz Piotra i Pawła.

Obok kościoła parafialnego od strony głównego wejścia dzwonnica, murowana, z 2000r., a w niej trzy dzwony. Największy na pamiątkę beatyfikacji o. Maksymiliana Marii Kolbego, drugi średni na pamiątkę nawiedzenia Matki Bożej i trzeci najmniejszy ku czci Św. Stanisława.

Od strony wschodniej kościoła trzy pomniki:
Ks. Kard. Stefana Wyszyńskiego,
Dominikanina o. Jacka Misiuty pochodzącego z Dutrowa, który został zamordowany w Czortkowie w 1941r.
bł. Jana Pawła II.

1. Cmentarz rzymskokatolicki w Żulicach, dawniej greckokatolicki i prawosławny, czynny, założony prawdopodobnie w drugiej połowie XIX w. w kształcie czworoboku o pow. 0,5 ha, podzielony na kwatery, ogrodzony metalowymi przęsłami na podmurowaniu przy słupach z cegły
2. Cmentarz prawosławny, dawniej greckokatolicki w Dutrowie, nieczynny, założony w pierwszej połowie XIX w. czynny do II Wojny Światowej, w kształcie czworoboku o pow. 0,175 ha, bez podziału na kwatery, ogrodzony metalową siatką i bramą przy metalowych słupach
3. Cmentarz prawosławny, dawniej greckokatolicki w Telatynie, nieczynny, założony w XIX w., użytkowany do końca II Wojny Światowej, zamknięty w 1954r. w kształcie czworoboku o pow. 0,64 ha, ogrodzony metalową siatką.

Kapłani zmarli pochowani na cmentarzu parafialnym:
ks. Edward Proc (+1998)

Kościół filialny p.w. Matki Bożej Królowej Polski w Telatynie, murowany z cegły, kryty blachą, z lat: 1990 - 91, poświęcony 24 listopada 1991r., przez bpa Piotra Hemperka.