Parafia pw. Niepokalanego Serca Najświętszej Maryi Panny Łaziska

Do parafii należą miejscowości: Cieszyn, Cieszyn Kol., Dębowiec, Dębowiec Kol., Iłowiec (część południowa), Łaziska, Łaziska Kol., Rozdoły (część północna zwana Podźródło), Sławęcin, Stanisławka (część północna), Suchodębie

Do 1875 r. istniała w Łaziskach parafia unicka. Kościół greckokatolicki został wówczas zamieniony na cerkiew prawosławną. Od tego czasu zaczęła funkcjonować również druga cerkiew prawosławna
w Sławęcinie. Prawosławni zamieszkiwali omawiany teren aż do II wojny światowej, natomiast katolicy obrządku łacińskiego należeli do parafii Skierbieszów. Dopiero od lat trzydziestych, po wybudowaniu kościoła św. Teresy, powstała możność dorywczego sprawowania liturgii w Łaziskach. Wspomniany kościół był obsługiwany przez księży goszczących w majątku Świdzińskich. Byli to m.in. profesorowie i księża studenci z KUL.

W okresie okupacji społeczność polska przeżyła ciężkie chwile: w r. 1942 Łaziska zostały wysiedlone przez Niemców. 26 VI 1946 r, bp Stefan Wyszyński do Łazisk skierował ks. Kazimierza Kustronia w celu tworzenia parafii. Erygowanie parafii nastąpiło 14 VIII 1947 r., na mocy dekretu bpa Stefana Wyszyńskiego. Powstała ona z podziału par. skierbieszowskiej i z wydzielenia 3 miejscowości z parafii Horyszów Polski. Parafię włączono do dekanatu Zamość. Otrzymała ona 8,48 ha ziemi (jest to część gruntu niegdyś ofiarowanego przez dziedziczkę Sitna, Wandę Malczewską, parafii greckokatolickiej w Łaziskach, a później była to własność prawosławnych). Początkowo parafia istniała przy kościele św. Teresy, a dopiero później świątynią parafialną stał się obecny kościół pw. Niepokalanego Serca NMP. Cmentarz grzebalny, o powierzchni 1 ha, istnieje od r. 1946 (dawny cmentarz prawosławny jest nieczynny). Plebanię wybudowano w r: 1947, a budynki gospodarcze w czasie nieco późniejszym.

Na terenie parafii jest czczona św. Teresa od Dzieciątka Jezus od r. 1934. W tym bowiem czasie wybudowano kościół pod jej wezwaniem i sprowadzono jej statuę z Lisieux (ks. inf. Alfred Wróblewski z Rzymu). Wyrazem kultu św. Teresy są liczne wota umieszczone w kościele.

Pierwszym kościołem wystawionym w Łaziskach była świątynia greckokatolicka, która około r. 1875 została zamieniona na cerkiew prawosławną. Kościół obecnie istniejący, pw. Niepokalanego Serca NMP, został wybudowany w r. 1910 przez prawosławnych z funduszów rządu carskiego, a drewniany kościół pounicki wtedy rozebrano. Po II wojnie światowej budynek został przekazany katolikom, 8 XII 1947 r. poświęcony przez ks. Kazimierza Kustronia. W tym samym roku przystosowano go do kultu katolickiego. 9 VII 1957, w czasie burzy, zawaliła się wieża kościelna i został uszkodzony dach. Remont dachu i odbudowa wieży nastąpiła w tym samym roku, a w r. 1963 malowanie wnętrza. Ponowne malowania wnętrza w r. 1973, 1981, 1998 i 2012.

Kościół murowany z cegły, jednonawowy, przy prezbiterium 2 zakrystie, na frontonie wieża z kruchtą w przyziemiu, sufit kolebkowy, spłaszczony (drewniany, otrzcinowany i tynkowany). Ołtarz z drzewa dębowego został wykonany w r. 1952 przez Stanisława Dudka z Dębowca. W ołtarzu tym są 3 obrazy: MB Częstochowskiej, Niepokalanego Serca NMP i Pana Jezusa Ukrzyżowanego, zakupione około r. 1952. Chrzcielnicę dębową wykonano około r. 1955. Część naczyń i szat liturgicznych została przeniesiona z kościoła św. Teresy (pochodzą z okresu międzywojennego).

1. Cmentarz rzymskokatolicki, grzebalny w Łaziskach, czynny, założony w r. 1946, w kształcie czworoboku o pow. 1,2 ha, podzielony na kwatery, ogrodzony metalowymi przęsłami przy murowanych słupach

2. Cmentarz prawosławny w Łaziskach, nieczynny, założony po r. 1875, w kształcie prostokąta o pow. 0,34 ha, bez podziału na kwatery

Kapłani zmarli pochowani na cmentarzu parafialnym:
ks. Henryk Dybalski (+2016)

Kościół filialny: Dębowiec