Parafia pw. Świętego Izydora Topólcza

Do parafii należą miejscowości: Topólcza, Turzyniec, Wywłoczka

W Topólczy istniała pierwotnie parafia prawosławna, należąca do diecezji chełmskiej. Pierwsze wzmianki pochodzą z poł. XVI w. Po synodzie brzeskim w 1596 r. cerkiew prawosławna w Topólczy stała się świątynią unicką (greckokatolicką) pw. Narodzenia Matki Bożej. Po upadku powstania styczniowego w 1864 r., gdy w Królestwie Polskim wzmogła się fala rusyfikacji, car Aleksander II Romanow zlikwidował unię, zmuszając grekokatolików w 1875 r. do przejścia na prawosławie. W tym czasie proboszczem w Topólczy był ks. Jan Grzegorzewski, który podporządkował się zarządzeniu cara. W 1906 r. Władimir Galikowski, kolejny proboszcz prawosławny w Topólczy, rozpoczął starania o budowę murowanej cerkwi, której plany wykonał architekt Aleksander Puring. Budowę cerkwi w 1911 r., z fundacji Paschałowów, prowadzili bracia Gerwazy i Stanisław Kaczorowscy z Warszawy. W wyniku I wojny światowej zmniejszyła się znacznie liczba ludności prawosławnej w Topólczy i w okolicy. Po koniec czerwca 1915 r. ostatni duchowny prawosławny wraz z większością swoich wiernych wyjechał, uciekając przed nadciągającymi wojskami austriackimi, w głąb Rosji, a w 1917 r. Austriacy przekazali cerkiew Kościołowi katolickiemu.

5 IV 1919 r. bp lubelski Marian Leon Fulman erygował w Topólczy parafię rzymskokatolicką, mianując jej proboszczem ks. Jana Makulca. W maju 1919 r. miała miejsce tzw. rekoncyliacja świątyni, której dokonał dziekan ze Szczebrzeszyna.

Kościół parafialny w Topólczy, jednonawowy, w stylu bizantyńskim, jest zbudowany z cegły czerwonej. Przy prezbiterium są dwie zakrystie, a na frontonie wieża z kruchtą. We wnętrzu znajdują się drewniane nastawy ołtarza głównego i dwie bocznych, adaptowane w latach 1919-1920, z dawnego jej wyposażenia. Podczas przebudowy kościoła w okresie międzywojennym usunięto m.in. kopuły i przebudowano dach. W nastawie ołtarza głównego znajduje się obraz (ikona) Matki Bożej z Dzieciątkiem, namalowany na drewnie przez malarzy lwowskich, ze złoconą sukienką z I poł. XVII w. W ołtarzu bocznym, po stronie prawej, jest obraz św. Izydora Oracza, namalowany w 1927 r. w Warszawie, a po lewej - obraz Najświętszego Serca Pana Jezusa. Ołtarze zostały przebudowane w 1969 r.

W 2002 r. artysta-malarz Janusz Szpyt z Lubaczowa wykonał w kościele polichromię. Wtedy to odnaleziono ikony: Narodzenie Matki Bożej, anioł z tablicą z 12 świętami, chrzest Jezusa w Jordanie oraz święci prawosławni (patronowie fundatorów cerkwi). W prezbiterium na suficie została namalowana scena ofiarowania Matki Bożej, a  nawie głównej - postaci czterech ewangelistów z atrybutami (św. Jan - orzeł, św. Łukasz - wół, św. Marek - lew i św. Mateusz - anioł). Nad nastawami ołtarzy bocznych znalazły się obrazy Sług Bożych: Jana Pawła II i Stefana Kardynała Wyszyńskiego. W 2003 r. zainstalowano w prezbiterium dwa witraże: Jezusa Miłosiernego i Matki Bożej Siewnej. Wokół świątyni ustawiono rzeźby, powstałe w ramach corocznych roztoczańskich plenerów rzeźbiarskich. W 2005 r. zostały sprowadzone z Watykanu do kościoła w Topólczy relikwie św. Izydora.

Na pamiątkę peregrynacji kopii Obrazu Matki Bożej Częstochowskiej i 85-lecia parafii w 2004 r. wybudowano nową dzwonnicę, w której obecnie znajdują się dzwony o imionach Józef i Maryja, poświęcone 20 X 1957 r. przez dziekana szczebrzeszyńskiego, ks. Stanisława Szepietowskiego.

W obrębie parafii Topólcza są trzy cmentarze: unicki (pocz. XIX w.), prawosławny (druga poł. XIX w.) i katolicki (pocz. XX w.), na których znajdują się cenne nagrobki, m.in. ks. Romana Koziewicza (zm. 1834 r.) oraz Modesta Laurysiewicza (zm. 1889 r.), ostatniego plenipotenta hr. Tomasza Zamoyskiego.

Kapłani zmarli pochowani na cmentarzu parafialnym:
ks. Roman Koziewicz (+1834), ks. Józef Jasiński (+2013)

Kaplica: Wywłoczka