Parafia pw. Sanktuarium Św. Antoniego Padewskiego - Bazylika Mniejsza Radecznica

Do parafii należą miejscowości: Chłopków, Gaj, Gruszka, Latyczyn, Podlesie Duże, Podlesie Małe, Radecznica, Zaporze

Parafia została erygowana 1 IX 1981 r., przez bpa lubelskiego Bolesława Pylaka. Powstała ze wsi wydzielonych z parafii Mokrelipie i włączona do dekanatu Szczebrzeszyn. Duszpasterstwo zostało powierzone Zakonowi Braci Mniejszych św. Franciszka (bernardyni).

Według dawnych przekazów, w r. 1664 w Radecznicy objawił się św. Antoni Padewski. W miejscu objawień początkowo wystawiono drewniany krzyż, który obecnie znajduje się w kościele, następnie w r. 1667 sufragan chełmski, bp Mikołaj Świrski, ufundował kościół, a wraz z nim drewniany klasztor. Do Radecznicy sprowadzono bernardynów (wprowadzenie pierwsze zakonników 20 VI 1667, konwent od 5 VI 1672 r.). Następnie wzniesiono zabudowania murowane, głównie z fundacji wspomnianego biskupa (1695). Miejscowość zasłynęła w okolicy jako sanktuarium św. Antoniego, gdzie odbywały się uroczystości z udziałem licznych pielgrzymów.
Pod koniec w. XVIII w klasztorze przebywało 25 zakonników (należących do ruskiej prowincji bernardynów). Kasata klasztoru nastąpiła w r. 1869. Zabudowania początkowo oddano unitom, a w roku 1886 założono klasztor prawosławny. Bernardyni do Radecznicy powrócili dopiero w r. 1919. Wtedy na nowo zaczął rozwijać się kult św. Antoniego. W okresie międzywojennym w Radecznicy było niższe seminarium zakonne, a po II wojnie światowej gimnazjum (do czerwca 1950 r.). Zabudowania zakonne zostały wtedy zajęte. Połowę klasztoru odzyskano w r. 1981.

Pierwszy kościół drewniany został wybudowany w r. 1667 z fundacji bpa Mikołaja Świrskiego. Obecnie istniejący, pw. św. Antoniego, wybudowano w latach 1686-1693 z fundacji bpa Mikołaja Świrskickiego i Elżbiety Kopczyńskiej, wg projektu Jana Michała Linka (budowniczego fortyfikacji Zamościa), konsekrowany 9 X 1695 r. W latach 1869-1882 użytkowany przez unitów, a w r. 1882 oddany prawosławnym. Kościół zatracił wówczas swój dotychczasowy charakter: usunięto wszystkie ołtarze, a wprowadzono wystrój bizantyński. Wyposażenie wnętrza z cudownym obrazem św. Antoniego przeniesiono do Łabuń (również jeden ołtarz boczny i kilkanaście obrazów), parafiom: w Dubience, Tarnogórze, Turobinie i Rzeplinie przydzielono po dwa ołtarze, organy wywieziono do Krasnegostawu. Dwie wieże kościelne przebudowano na bizantyńskie i wzniesiono kopułę nad centralną częścią kościoła.

W r. 1916 świątynię oddano katolikom. Od r. 1919 pieczę nad nią przyjęli na nowo OO. Bernardyni. Z czasem stopniowo przywrócono kościołowi pierwotny wygląd pod kierunkiem inż. Kranza z Zamościa
i budowniczego Kołodziejczyka, według planów Dziekońskiego z Warszawy (usunięto kopuły bizantyńskie, wprowadzono nowe organy i ołtarze).

W latach 1928-1929 wykonano polichromię. W r. 1962 przeprowadzono remont dachu, a w latach 1974-1975 remont kościoła. W r. 1983 wykonano kapitalny remont dachu (blacha miedziana), w r. 1989 remont wnętrza kościoła. Pożar wnętrza kościoła, 30 VII 1995 r., niszczy ołtarz główny oraz polichromię. Nowy ołtarz i obraz św. Antoniego poświęcił, 26 XII 1995 r., bp zamojsko-lubaczowski Jan Śrutwa, nowa polichromia poświęcona w r. 1996.

Kościół murowany, jednonawowy, barokowy, przy prezbiterium zakrystia przerobiona po r. 1916 z dawnego, przylegającego do nawy, korytarza klasztornego, na frontonie dwie wieże, nad nawą wieżyczka na sygnaturkę. Ołtarz główny, w stylu barokowym, został wykonany w latach 1928-1930. W ołtarzu tym mieści się czczony obraz św. Antoniego, wykonany w tym samym czasie co ołtarz. Ołtarze boczne wykonano również po r. 1919. Z lewej strony nawy znajdują się ołtarze: św. Franciszka, Serca Pana Jezusa, MB Bolesnej, zaś po prawej:
MB Niepokalanie Poczętej, św. Józefa i Chrystusa Ukrzyżowanego. Na chórze muzycznym pierwotnie organy sprowadzone w r. 1923 z Kalwarii Zebrzydowskiej. Remonty organów przeprowadzono w r. 1947 (powiększone o 4 głosy), 1959 i 1974, obecne organy wyk. w Krakowie w r. 1996. Na wieży kościelnej są 2 dzwony z lat 1923 i 1948.

4 VII 2015 r. Ojciec Święty Franciszek ogłosił kościół parafialny BAZYLIKĄ MNIEJSZĄ.

Ojcowie Bernardyni

1. Cmentarz grzebalny założony, w 1988 r., czynny, o pow. 0,77 ha

2. Cmentarz rzymskokatolicki, dawniej prawosławny, czynny ale nieużytkowany, założony w II poł w. XIX, w kształcie nieregularnego wieloboku o pow. 0,7 ha, ogrodzony metalowa siatką oraz metalowymi przęsłami przy betonowych słupach na podmurowaniu

2. Cmentarz z okresu I wojny światowej w Zaporzu, nieczynny, założony w r. 1915, w kształcie trapezu o pow. 0,36 ha, pochowanych jest 2090 żołnierzy armii austriackiej i 1672 żołnierzy armii rosyjskiej, ogrodzony wałem ziemnym i siatką

Ojcowie Bernardyni pochowani na cmentarzu parafialnym:
o. Stefan Puklicki (+1943), o. Felicjan Gomułczak (+1948), o. Makary Szwałek (+2006), o. Beniamin Buśko (+2009), o. Waldemar Batorski (+2012), o. Andrzej Hutyra (+2015), o. Otto Pierzchała (+2015), o. Petroniusz Powęzka (+2016), o. Karol Adamowicz (+2016)

1. W Radecznicy, w parku, kaplica św. Franciszka z r. 1926, obok niej po obydwu stronach krużganki. Jest to kaplica szpitalna.

2. W parku 3 kaplice murowane z czasów przedkasacyjnych, pobudowane na miejscu kaplic z końca w. XVII, remontowane w r. 1982.

3. Kaplica w Radecznicy (Na wodzie), drewniana z r. 1824, na miejscu kaplicy z II połowy w. XVII, powszechnie uznawana za sanktuarium, obok niej figura św. Antoniego z r. 1987.

4. Kościół filialny, pw. św. Szymona z Lipnicy, w Podlesiu Dużym, murowany, z r. 1983.

5. Kościół filialny, pw. św. Jana z Dukli, w Chłopkowie, murowany, z r. 1983.