Parafia pw. Podwyższenia Krzyża Świętego Huta Krzeszowska

Do parafii należą miejscowości: Gózd Huciański, Huta Krzeszowska, Huta Nowa, Huta Podgórna, Huta Stara, Leśnictwo Osada, Maziarnia, Pęk, Szeliga, Żuk Nowy, Żuk Stary

Parafia erygowana w r. 1776. Poprzednio miejscowość należała do parafii Krzeszów. Uposażona przez Zamoyskich (ziemia, drzewo opałowe). Początkowo należała do dekanatu tarnogrodzkiego, a następnie do biłgorajskiego.

Dzieje Huty Krzeszowskiej są ściśle związane z patriotycznymi zrywami narodowymi. W r. 1863 miały tutaj miejsce 3 większe potyczki oddziałów powstańczych (Z. Czechowskiego, gen. Jezierańskiego i Krysińskiego). Śladem tego są groby powstańcze na cmentarzu parafialnym. Liczne ofiary pochłonęła II wojna światowa. 15 IX 1939 r. został zastrzelony przez Niemca proboszcz, ks. Antoni Czamarski. W czasie wojny wieś była rejonem działań licznych oddziałów partyzanckich.

Kościół parafialny, pw. Podwyższenia Krzyża Św., wzniesiony w r. 1766 z fundacji Teresy z Michowskich Zamoyskiej wojewodziny lubelskiej. Restaurowany i powiększony w 1882 r. (przedłużony), z tegoż czasu obecna polichromia. W r. 1949 zmieniono pokrycie dachu z gontów na blachę. Orientowany. Drewniany, konstrukcji zrębowej, oszalowany, na kamiennym podmurowaniu z gontowym fartuchem. Nawa prostokątna, czteroprzęsłowa, z prezbiterium jednoprzęsłowym zamkniętym trójbocznie, przy którym od strony północnej i południowej zakrystia i skarbczyk. Przy nawie od strony zachodniej obszerny babiniec z kruchtą zapewne z r. 1882, druga kruchta od południa. Wewnątrz pozorne sklepienia kolebkowe wsparte na trzech parach słupów, między którymi arkadowe otwory. Belka tęczowa profilowana z krucyfiksem barokowym z w. XVIII. Chór muzyczny wsparty na dwóch słupach, o parapecie ukośnie wysuniętym po bokach. Zachowana pierwotna więźba dachowa. Dachy dwuspadowe o trzech kalenicach z wieżyczką na sygnaturkę nad nawą, niegdyś pobite gontem, obecnie kryte blachą; nad zakrystią i skarbczykiem pulpitowe, nieco podwyższone. Ołtarze rokokowe z 4. ćw. w. XVIII. Główny, drewniany, z czterema kolumnami, ozdobiony rzeźbami Matki Bożej Bolesnej i św. Jana Ewangelisty oraz z obrazem Chrystusa Ukrzyżowanego (niegdyś na zasuwie obraz Przemienienia Pańskiego), św. Weroniki w zwieńczeniu, przemalowanymi; tabernakulum o lustrzanej nastawie. Dwa ołtarze boczne przy tęczy: lewy z obrazami Matki Boskiej Niepokalanie Poczętej na blasze z w. XVIII, w rokokowej sukience, św. Wawrzyńca na zasuwie z w. XIX, św. Teresy Karmelitanki w zwieńczeniu z w. XVIII; prawy z obrazami z w. XVIII: św. Mikołaja, św. Antoniego na zasuwie i św. Kajetana w zwieńczeniu. Ambona, chrzcielnica i organy rokokowe z 4. ćw. w. XVIII. Ławki i konfesjonały zostały wykonane po II wojnie światowej.

Dzwonnica zapewne współczesna z kościołem, restaurowana w XIX w. Drewniana, konstrukcji zrębowo-słupowej, oszalowana. Kwadratowa. Dwukondygnacyjna, pomiędzy kondygnacjami daszek okapowy, u dołu fartuch. Dach namiotowy (pokryty blachą w r. 1971). Wewnątrz w dolnej kondygnacji zachowane fragmenty polichromii m. in. Matka Boska z Dzieciątkiem, Chrystus jako Sędzia, o tradycji barokowej zapewne z 1. poł. w. XIX. Antepedium będące zarazem epitafium Teresy z Głębockich Lipskiej (zm. w r. 1835), zniszczone i przemalowane z postaciami św. Teresy, św. Kajetana, anioła, żebraka i Okiem Opatrzności. Rzeźba św. Jana Nepomucena z w. XIX ludowa.

Cmentarz parafialny, o pow. 1,29 ha, ogrodzony metalowymi przęsłami.
Kapłani zmarli pochowani na cmentarzu parafialnym: ks. Leonard Puczkowski, ks. Antoni Czamarski (+1939)

Kapliczki z w. XIX i XX, Drewniane. 1. Kwadratowa, z trzech stron oszalowana, daszek namiotowy, gontowy. Wewnątrz rzeźba św. Józefa rokokowa z przełomu w. XVIII/XIX. 2. Wewnątrz rzeźba św. Tekli (Barbary?) rokokowa z przełomu w. XVIII/XIX. 3. Wewnątrz rzeźba Chrystusa Frasobliwego z w. XIX, ludowa. 2 kapliczki w Hucie Nowej (jedna bardzo ciekawa, drążona w pniu drzewa).