Parafia pw. Świętego Kazimierza Królewicza Radzięcin

Do parafii należą miejscowości: Abramów, Albinów Duży, Albinów Mały, Hosznia Abramowska, Jędrzejówka, Kol. Średniarska, Kol. Teodorowska, Komodzianka, Majdan Abramowski, Radzięcin, Smoryń, Średniówka, Teodorówka, Wola Radzięcka, Wólka Abramowicka

Trudno podać datę pierwszej erekcji parafii. Powtórna nastąpiła w r. 1718. Jeszcze w w. XV Długosz wspomina o Radzięcinie jako miejscowości należącej do parafii Goraj (Lib. Ben. II). Prawdopodobnie już w w. XVI istniał tu kościół parafialny, który w okresie reformacji przeszedł w ręce protestantów i wtedy też przestała istnieć parafia katolicka. Na początku w. XVIII, po odebraniu świątyni przez katolików, Radzięcin przez 3 lata (1715-1718) był filią Goraja.

Nowa parafia została uposażona przez hr. Marka Antoniego Butlera, starosty preńskiego. Obszerny jej teren został uszczuplony przez powstanie parafii we Frampolu oraz przez odłączenie części wsi Smoryń do parafii Trzęsiny. Zmieniała się także jej przynależność dekanalna (Urzędów, Szczebrzeszyn, a obecnie Biłgoraj). Ze względu na swój obszar już w w. XVIII posiadała wikariusza. W działalności duszpasterskiej nie zapominano o ubogich, prowadząc dla nich jeszcze w w. XIX szpital. W w. XIX na terenie parafii zamieszkiwały rodziny obrządku greckokatolickiego.

Kościół parafialny pw. św. Kazimierza. Poprzedni, prawdopodobnie parafialny, istniał w w. XVI. Przed r. 1595 zamieniony na zbór kalwiński, odebrany innowiercom w r. 1715. Obecny wzniesiony w r. 1758, konsekrowany w r. 1794 przez bpa Jana Kantego Lenczowskiego. W r. 1831 w czasie burzy kościół został uszkodzeny (remont w r. 1837). W r. 1923 dobudowano od strony południowej kamienną kruchtę. Pokryty blachą w r. 1928. Położony na cmentarzu otoczonym starym murem oraz wieńcem starych lip. Odnawiany w latach: 1995-2000. W latach 1994 - 2001 pełna konserwacja zabytkowych ołtarzy, ambony i chrzcielnicy wykonał konserwator Stanisław Filip z ekipą z Jarosławia. Nowa polichromia w kosciele wykonana przez prof. Lucjana Orzecha z Krakowa

Orientowany. Murowany z cegły, otynkowany. Jednonawowy. Założony na rzucie prostokąta z wyodrębnioną od strony wschodniej apsydą. Nawa dwuprzęsłowa z węższym prezbiterium, przy którym od północy dawna zakrystia (obecnie skarbczyk), od południa dawny skarbczyk (obecnie zakrystia) z lożami na piętrze. Przy nawie od strony południowej, później przybudowana prostokątna, wydłużona kruchta. Wnętrze nawy rozczłonkowane przyściennymi filarami. Sklepienia w nawie kolebkowe na gurtach, w prezbiterium kolebkowe z lunetami, w zakrystii, skarbczyku i lożach kolebkowe. Chór muzyczny koniec w. XVIII, murowany, wsparty na trzech arkadach z wybrzuszonym parapetem (część środkowa nowsza). Fasada rozczłonkowana lizenami, zwieńczona szczytem z wolutami po bokach; analogiczny szczyt od zachodu. Dach wspólny dwuspadowy z wieżyczką na sygnaturkę, kryty blachą. Portal z nawy do kruchty kamienny, barokowy koniec w. XVIII.

Ołtarze rokokowe wykonane przed r. 1792, być może przez stolarza Wawrzyńca Bieleckiego. Główny, odnawiany w r. 1923, z rzeźbami śś. Doroty, Jakuba i aniołów oraz obrazem św. Kazimierza, na zasłonie obraz Najświętszego Serca Pana Jezusa (1928 r.) i nierozpoznaną sceną męczeństwa w zwieńczeniu; lewy przy tęczy z rzeźbami św. Jana Chrzciciela, św. Karola Boromeusza i aniołów oraz obrazami, św. Michała Archanioła, św, Agnieszki na zasuwie i św. Rodziny w zwieńczeniu z 2. poł. w. XVIII; prawy przy tęczy z rzeźbami Aarona i Mojżeszai obrazem MB Różańcowej. Ambona rokokowa wykonana po r. 1778 przez stolarza Wawrzyńca Bieleckiego. Chrzcielnica z zapleckiem rokokowym i rzeźbą św. Jana Chrzciciela koniec w. XVIII. Kropielnica z dawnej chrzcielnicy, klasycystyczna, kamienna z pocz. w. XIX. Kropielnica z fragmentu dawnego nagrobka z 2. poł. w. XVIII.

Na belce tęczowej krucyfiks barokowy z 2. poł. w. XVIII. Tablica konsekracji kościoła z r. 1794. Epitafium Franciszka Kurzątkowskiego (zm. w r. 1848). Nawa główna i prezbiterium malowane w r. 1946 przez prof. Podobińskiego z Zamościa (odnawiane przez Mariana Peckę z Frampola w 1969r.). Ławki i konfesjonały dębowe dostosowane stylem do kościoła (1957-1958). Na chórze muzycznym 10-głosowe organy wykonane około r. 1890 (poprawiane w okresie międzywojennym, w r. 1957 i ostatnio w 2002 roku przez p. Weresińskiego z Chełma).

Obok kościoła stoi murowana dzwonnica z r. 1905, a na niej dzwony (420 kg i 260 kg) wykonane w Przemyślu przez firmę Felczyńskich. W r. 1960 dzwony konsekrował bp H. Strąkowski.

Cmentarz rzymskokatolicki: czynny, założony i poświęcony przez ks. Macieja Kwiatkowskiego 1 listopada 1852 r. Posiada kształt wydłużonego, nieregularnego ośmioboku o pow. 2,5 ha i układzie kwaterowym. Stara część cmentarza w kształcie prostokąta, podzielona na dwie kwatery biegnącą przez środek alejką. W nowej pochówki w rzędach. Starą część cmentarza od zachodu i południa otacza XIX - wieńczy mur z kamienia wapiennego, z pozostałych stron metalowe przęsła przy metalowych i murowanych słupach.

1. Kościół filialny, pw. MB Królowej Polski, w Jędrzejówce, z lat osiemdziesiątych XX w., wg projektu inż.: Elżbiety Mącik, Ewy Lebiedzkiej-Nowakowskiej i Fortunata Nowakowskiego, murowany, kryty blachą .

2. Kościół filialny, pw. Przemienienia Pańskiego, w Komodziance, z r. 1999, murowany z cegły, pokryta blachą, wzniesiony na miejscu poprzedniej drewnianej, poświęcony, w r. 1999, przez bpa Mariusza Leszczyńskiego.

3. Kapliczka przydrożna w Teodorówce. Drewniana, drążona w pniu, z trzech stron otwarta, górą obciosana na kształt daszka namiotowego, obita blachą.

4. Kapliczka w Hoszni Abramowskiej z rzeźbą Chrystusa Frasobliwego na słupie kamiennym (r. 1832).

5. Kapliczka w Radzięcinie z przełomu w. XIX/XX. Drewniana, czworoboczna z trzech stron oszalowana, daszek dwuspadowy. Wewnątrz rzeźba św. Mikołaja z w. XVIII.

6. Figury przydrożne w Radzięcinie: 1. Wzniesiona w r. 1802. Na kamiennym czworobocznym słupie kapliczka z trzech stron otwarta z daszkiem czterospadowym. Wewnątrz rzeźba Chrystusa Frasobliwego, ludowa. 2. Kamienna w kształcie słupa z kapliczką. Wewnątrz rzeźba Chrystusa Frasobliwego, ludowa.