Parafia pw. Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny Obsza

Dekanat: Tarnogród

Obsza 67; 22-413 Obsza

tel.: 84 689 1011

e-mail: [email protected]

www: www.parafiaobsza.pl

Parafia pw. Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny Obsza — fot. ks. Jacek Rak

GPS: 50.312717, 22.960960

Księża pracujący w parafii

Ks. Paweł Piotr Sochacki proboszcz od 2011 r.

Msze Święte

Niedziele: 08:00 10:00 (Dorbozy Olchowiec) 12:00 17:00 ( z wyjątkiem Wielkanocy, Bożego Ciała, Wniebowzięcia N.M.P., Uroczystości Wszystkich Świętych i Bożego Narodzenia )

Dni powszednie: 07:00 ^* 08:00 ^* 17:00 ^* 18:00 ^*

Odpust parafialny: Wniebowzięcia NMP (15 sierpnia)

Dane administracyjne

Liczba mieszkańców: 2021

Liczba katolików: 1910

Do parafii należą

Do parafii należą miejscowości: Dorbozy, Obsza, Olchowiec, Wola Obszańska

Rys historyczny

Do kasaty unii w r. 1875 istniała w Obszy par. greckokatolicka. Później zamieniono ją na prawosławną (do końca I wojny światowej). Katolicy obrządku rzymskiego należeli do par. Łukowa. Parafia łacińska w Obszy została erygowana 4 IX 1919 r. przez bpa Mariana Fulmana. Powstała ona z terenów wydzielonych z par. łukowskiej. Uposażona została w 19 ha ziemi darowanej przez Ordynację Zamoyską. Parafię włączono do dekanatu tarnogrodzkiego. Równocześnie powstał cmentarz grzebalny. Do r. 1945 teren ten w znacznej części zamieszkiwali prawosławni (obecnie tylko kilka osób). Ciężkim okresem w życiu par. była II wojna światowa, gdyż wielu parafian zginęło w obozach koncentracyjnych, a ludność polska podzieliła los Ziemi Zamojskiej - została wysiedlona. Od r. 1962 istnieją punkty katechetyczne w Obszy, Woli Obszańskiej i w Olchowcu. W r. 1975 jedną wieś odłączono do nowej parafii Różaniec. W archiwum parafialnym obok przechowywanych dokumentów od r.
1919, zachowały się pounickie księgi metrykalne.

W okresie unickim istniały tu kolejno dwa drewniane kościoły. Drugi z nich został wzniesiony w r. 1762 (spalił się w r. 1854). Obecnie istniejący pw. Wniebowzięcia NMP, został wybudowany dla unitów w r. 1860 z fundacji Ordynacji Zamoyskiej, po kasacie unii zamieniony na cerkiew prawosławną, w r. 1919 ponownie oddany katolikom.
W r. 1952 spłonęła kopuła. W tym samym roku, w miejscu spalonej kopuły wybudowano wieżę. W r. 1973 budynek odnowiono wewnątrz, a w r. 1974 ołtarze. W r. 1980 wykonano nowe drzwi w kościele, a w r. 1981 dębowe boazerie w kościele i w zakrystiach. Kościół murowany z cegły, trzynawowy, w stylu bizantyjskim, przy prezbiterium zakrystia. Na frontonie wieża, nad nawą wieżyczka, 3 drewniane ołtarze z r. 1921. Sufit w kościele jest drewniany, tynkowany. Na chórze muzycznym organy 4-głosowe wykonane w r. 1934. Ławki i konfesjonały są dębowe z r. 1980. W r. 2013 wymieniono podłogę w kościele i przeprowadzono gruntowny remont wewnątrz świątyni i w zakrystii, ponadto odnowiono ołtarz główny, zaś w 2016 r. wykonano nowy ołtarz soborowy oraz odnowiono stacje Drogi Krzyżowej.

Cmentarz grzebalny

Kapłani zmarli pochowani na cmentarzu parafialnym
ks. Edward Kłopotek (+2008), ks. Waldemar Kowalik (+2009)

Kaplice na terenie parafii

Kościół filialny: Dorbozy

Ruchy i stowarzyszenia

Kapłani, którzy pracowali w parafii

Proboszczowie:
ks. Jan Krawczyk (1986-1992), ks. Edward Kłopotek (1992-2007), ks. Wiesław Oleszek (2007-2011)

Wikariusze:
ks. Łukasz Kolasa (2010-2015), ks. Andrzej Wąsek (2015-2020), ks. Andrzej Zdunek (2020-2021)

Kapłani, zakonnicy i zakonnice pochodzący z parafii

+ ks. Waldemar Kowalik, ks. Jan Syty, ks. Bogusław Folusiewicz (archidiec. przemyska), o. Janusz Syty OFM, o. Mirosław Buczko OFM, s. Maria Krzyszycha CSSF, s. Janina Kierepka CSSF, s. Helena Rozmyślak CSSF, s. M. Magdalena Urszula Paluch CMBB