Księża pracujący w parafii
Msze Święte
Niedziele: 07:00 (Szpital) 08:00 09:00 (Korchów) 09:30 (z udziałem dzieci) 10:30 (Wola Różaniecka) 11:00 15:00 (kościół św. Rocha) 17:00
Dni powszednie: 06:30 07:00 17:00 * 18:00 *
Odpust parafialny: Przemienia Pańskiego (6 sierpnia)
Dane administracyjne
Liczba mieszkańców: 5595
Liczba katolików: 5205
Do parafii należą
Rys historyczny
Drugi kościół, a pierwszy parafialny, spłonął w 1629 r. w samą procesję Bożego Ciała. Mianowany przez władze proboszczem ks. Andrzej Kłopocki, sumptem Tomasza Zamoyskiego, własnym i parafian w latach 1632-1634 wystawił kościół z drewna, który odznaczał się piękną architekturą i bogato wyposażonym wnętrzem. Poświęcenia dokonał bp Zachariasz Nowoszycki, sufragan lwowski. Kościół poświęcono Przemienieniu Pańskiemu, św. Annie, św. Andrzejowi Apostołowi i św. Wawrzyńcowi w 1636 r. Kościół ten przetrzymał burze dziejowe takie jak: najazdy Kozaków, Tatarów, Węgrów i Szwedów.
Ponieważ drewniana świątynia nie dawała gwarancji trwałości i bezpieczeństwa, na wniosek bpa przemyskiego, miejscowy proboszcz ks. Józef Łysakowski rozpoczął w 1750 r. budowę nowego kościoła murowanego. Planów dostarczył mu architekt Merettini, który zbudował wokół Lwowa budowle sakralne i świeckie. Część świątyni, tzn. zakrystię od strony północnej, prezbiterium i kaplicę Matki Bożej od strony południowej, zbudowano do roku 1764. W tym też roku rozebrano poprzedni kościół. Cała nawa została skończona za ks. infułata Baltazara Dulewskiego w latach 1771-1778. Kościół, w stylu barokowym, z pięknymi kapitelami z piaskowca wewnątrz i zewnątrz, z kamiennymi lampionami na frontonie, otrzymał tytuł Przemienienia Pańskiego.
W kościele znajduje się wielki manierystyczny ołtarz z II połowy XVII wieku. Sprowadził go do Tarnogrodu ks. Dulewski w 1783 r. z Kolegiaty Zamojskiej. Jest on pierwszym ołtarzem Katedry Zamojskiej - wykonany w Zamościu w 1635 roku na zamówienie samego kanclerza Jana Zamoyskiego. Ołtarz - według projektu B. Morando - polichromowany i złocony, wykonał z drewna sztukator F. Moller. Jego złocenie zakończono w 1782 roku. W polach znajdują się obrazy Boga Ojca, Przemienienie Pańskie - piękna kopia obrazu Rafaela, zaś na zasuwie jest Zwiastowanie, które wskazuje na Murilla oraz dwa boczne oryginalne obrazy na desce: św. Jan Ewangelista i św. Jan Chrzciciel. Obrazy te zostały zamówione u Domenica Tintoretta w Wenecji przez kanclerza Jana Zamoyskiego w 1601 r.
Do w. XIX parafia należała do diecezji przemyskiej i wchodziła w skład archidiakonatu jarosławskiego. Granice parafii tarnogrodzkiej były bardzo rozlegle. Dopiero w XX w. uległy znacznemu uszczupleniu na skutek powstawania nowych parafii: w r. 1919 powstały parafie w Biszczy i Luchowie Górnym, następnie w r. 1922 w Księżpolu i wreszcie w r. 1975 w Różańcu. Od początku istnienia parafii aż do r. 1850 była czynna szkoła. W 1635 r. powstał szpitalik parafialny. Przy parafii istniały bractwa: św. Anny, różańcowe, literackie. Od 1943 r. w Tarnogrodzie pracują siostry serafitki.
Domy zakonne na terenie parafii
Cmentarz grzebalny
parafia pw.
Przemienienia Pańskiego
Kościelna 14, 23-420 Tarnogród
Tel. 84 689 70 24
Odpust: 6 sierpnia
Liczba mieszkańców: 5700
Proboszcz: Ks. Jerzy Tworek
Wikariusze:
Ks. Adam Palonka
Ks. Piotr Wojnar
Rezydent:
Ks. Grzegorz Pruszkowski
Do parafi należą miejscowosci: Korchów I, Korchów II, Luchów, Płusy, Tarnogród, Wola Różaniecka
Kościoły filialne: Tarnogród - Św. Rocha
Historia Parafii:
Tarnogród. Miasto założone w r. 1567 przez Floriana Słonkę podstarościego krzeszowskiego, za przywilejem wydanym Stanisławowi Tarnowskiemu wojewodzie sandomierskiemu i staroście krzeszowskiemu przez Zygmunta Augusta. Od r. 1589 należy do ordynacji zamojskiej. Pożary miasta m. in. w latach: 1650, 1693, 1694 i 1761. W 1715 r. zawiązano tu tzw. konfederację tarnogrodzką. Osada znacznie zniszczona, zwłaszcza wokół rynku, w czasie działań wojennych w latach: 1939- 44. Plan otwarty, ośrodkiem prostokątny rynek z ulicami wychodzącymi z naroży i boków dłuższych, obecnie układ nieco zniekształcony. Zabudowa nowsza murowana, na przedmieściach drewniana. Kościół parafialny na północ, kościół filialny na południe od rynku, cerkiew parafialna w części południowo - zachodniej osady.
Parafia erygowana, 23 I 1598 r., przez bp. przemyskiego Wawrzyńca Goślickiego. Do w. XIX należała do diecezji przemyskiej i wchodziła w skład archidiakonatu jarosławskiego. Już w tych czasach istniał dekanat tarnogrodzki. Granice parafii tarnogrodzkiej były bardzo rozlegle. Dopiero w w. XX uległy znacznemu uszczupleniu na skutek powstawania nowych parafii: w r. 1919 powstały parafie w Biszczy i Luchowie Górnym, następnie w r. 1922 w Księżpolu i wreszcie w r. 1975 w Różańcu. Uposażenie parafii było znaczne. Składała się na nie ziemia, której pierwsze nadanie datujemy jeszcze na r. 1567, tzn. na okres przed oficjalną erekcją parafii (na mocy przywileju króla Zygmunta Augusta). Z biegiem lat nadania zwiększyły się. Taki stan trwał do r. 1865. W okresie międzywojennym doszła do tego ziemia pounicka w Różańcu. Obecnie parafia posiada 14 ha ziemi.
Przy parafii istniał szpital przy nie istniejącym dzisiaj kościele Św. Ducha. Na początku w. XIX kościół ten został rozebrany, a na jego miejscu unici postawili swoją świątynię. Dawniej na terenie parafii był jeszcze kościół w Bukowinie (pod opieką Akademii Zamojskiej; istnieje do dzisiaj na terenie parafii Biszcza). Wspomniane kościoły świadczyły wielką pomoc w pracy duszpasterskiej w tak rozległej parafii. Istniały bractwa: św. Anny, różańcowe, literackie. Szpital był raczej przytułkiem dla ubogich. Prawdziwy szpital został założony po I wojnie światowej. Była to zasługa czynników kościelnych: ks. Malinowskiego i sióstr serafitek. Praca sióstr trwała tu przez cały okres międzywojenny, w czasie II wojny światowej i po wojnie. Z nich wywodziły się pielęgniarki i pracowały w administracji szpitala. Od początku istnienia parafii aż do r. 1850 była czynna szkoła. Teren parafii tarnogrodzkiej zamieszkiwał znaczny odsetek grekokatolików (aż do kasaty unii w r. 1875). Posiadali oni tutaj kilka swoich kościołów. Obecnie w Tarnogrodzie istnieje cerkiew prawosławna. Smutno w dziejach zapisała się II wojna światowa: aresztowania, wywóz do obozów koncentracyjnych, 3 VII 1943 r. wysiedlenie ludności, od VI do VII 1944 r. funkcjonował tutaj obóz podczas dokonywania akcji pacyfikacyjnej w okolicy.
Kościół parafialny pw. Przemienienia Pańskiego. Pierwszy drewniany kościół, pw. Zwiastowania NMP, św. Anny i św. Wawrzyńca, spalony w r. 1629, drugi, pw. Przemienienia Pańskiego, NMP, św. Anny i św. Wawrzyńca, wzniesiony w latach: 1630-2 z fundacji ks. Andrzeja Kłopockiego kanonika zamojskiego; rozebrany przed r. 1764. Budowa obecnego rozpoczęta po r. 1750 staraniem ks. Józefa Łysakowskiego z fundacji Tomasza Antoniego Zamoyskiego, wojewody lubelskiego, może wg planów archidiec. Bernarda Meretyna, ukończona po r. 1771 staraniem ks. Baltazara Dulewskiego kanonika chełmskiego i zamojskiego, z fundacji Jana Jakuba Zamoyskiego. Odnawiany m. in. w 1839 i 1897r., malowany w latach 1880-1889 przez Szymona Zina z Hrubieszowa, w obecnym wieku pokryty blachą. W latach 1973-1974 odnowiono polichromię z w. XIX (konserwatorzy z Krakowa).
Późnobarokowy z rokokową dekoracją. Orientowany. Murowany z cegły, otynkowany, detale architektoniczne z piaskowca. Trzynawowy, bazylikowy. Korpus prostokątny czteroprzęsłowy, z kruchtą pod chórem muzycznym w przęśle zachodnim; nawy boczne utworzone z rzędów kaplic połączonych arkadowymi przejściami, w przedłużeniu naw bocznych od zachodu dwa pomieszczenia, w południowym z nich klatka schodowa na chór muzyczny. Prezbiterium nieco węższe jednoprzęsłowe, zamknięte półkoliście, z zakrystią od strony północnej i kaplicą Matki Boskiej od południa. Przy nawie południowej nowa kruchta. Nawy boczne otwarte do głównej arkadami filarowymi o profilowanych archiwoltach. Ściany nawy i prezbiterium rozczłonkowane pilastrami o kompozytowych kapitelach rokokowych, podtrzymującymi wydatnie przełamujące się belkowanie z ząbkowanym gzymsem. Sklepienia w nawie i prezbiterium kolebkowo-krzyżowe na gurtach, w nawach bocznych kopułki na rzucie elipsy, w zakrystii i kaplicy Matki Boskiej kolebkowe z lunetami. Chór muzyczny murowany, wsparty na trzech arkadach filarowych. W północnej ścianie prezbiterium arkadowe przejście do kaplicy Matki Boskiej, w ścianie południowej analogiczna arkadowa wnęka, w niej portal do zakrystii kamienny, uszaty, z bogatą rzeźbioną dekoracją stiukową wokół nadproża. Ponad arkadami duże półkoliście zamknięte wnęki w rokokowych stiukowych obramieniach, z całkowicie przemalowanymi scenami z życia NMP. W nawach bocznych dwa kamienne portale uszate. Fasada trójdzielna z wysuniętą ryzalitowo, wyższą częścią środkową na wysokim cokole, wybrzuszonym na osi, ujęta parami pilastrów o rokokowych głowicach i zwieńczona szczytem ze spływami i postumentami, na których kamienne rzeźbione latarnie rokokowe. W wybrzuszonej części cokołu arkadowe wejście, nad nim balkon z kratą z w. XVIII. Części boczne fasady niskie, zwieńczone pełną attyką z parami analogicznych latarń. Elewacje boczne rozczłonkowane pilastrami i ożywione płycinami, z profilowanymi, ząbkowanymi gzymsami koronującymi. Otwory okienne zamknięte odcinkowe w profilowanych uszatych obramieniach. Dachy dwuspadowe, nieco niższy nad prezbiterium, nad nawami bocznymi pulpitowe, kryte blachą; nad nawą wieżyczka na sygnaturkę z latarnią i cebulastym hełmem. W prezbiterium i nawie polichromia ze scenami z życia Chrystusa (Przemienienie Pańskie, Ukrzyżowanie, Zmartwychwstanie, Wniebowstąpienie) o charakterze rokokowym, bardzo silnie przemalowana zapewne w r. 1897; w kaplicy Matki Boskiej ze scenami z życia Matki Boskiej (Zwiastowanie, Wniebowzięcie, Koronacja), rokokowa, przemalowana. Ołtarz główny barokowy ok. poł. w. XVII, przeniesiony w r. 1783 z kolegiaty zamojskiej (zbudowany z drzewa przez sztukatora Fabiana Möllera), z dekoracją chrząstkową i rzeźbami Matki Boskiej z Dzieciątkiem, Michała Archanioła i czterech aniołów; w polu środkowym obraz Przemienienia Pańskiego zapewne z 1. poł. w. XVII, wg Rafaela, z domalowanym ok. poł. w. XVII herbem Jasieńczyk i literami ks. Andrzeja Kłopockiego (zm. w r. 1669); na zasuwie obraz Zwiastowanie Murilla. Po bokach 2 oryginalne obrazy Domenica Tintoretta, zamówione w Wenecji: śś. Jana Chrzciciela i Jana Ewangelisty, w zwieńczeniu obraz Boga Ojca, wszystkie z tegoż czasu; tabernakulum rokokowe z w. XVIII. Ołtarze w nawach bocznych: 1. barokowy z 2. poł. w. XVII z rzeźbami aniołów oraz obrazem Matki Boskiej Królowej Apostołów z postacią, herbem Jasieńczyk i literami fundatora ks. Andrzeja Kłopockiego oraz datą 1671, w zwieńczeniu obraz św. Kazimierza królewicza; 2. barokowy z 2. poł. w. XVII z rzeźbami śś. Jana Kantego i Jana Nepomucena i obrazem św. Jana Nepomucena z w. XVIII; 3. rokokowy ok. poł. w. XVIII z rzeźbionym krucyfiksem i rzeźbami aniołów, w zwieńczeniu obraz Pietŕ z w. XVIII; 4-5. o charakterze rokokowym z w. XIX lub w. XX, w jednym obraz św. Tekli, w drugim obraz św. Antoniego, obydwa z 2. poł. w. XVIII. Ołtarz w kaplicy Matki Boskiej rokokowy odnawiany w r. 1893, z rzeźbami Aarona i proroka, aniołów oraz kopią obrazu Matki Boskiej Dzikowskiej zapewne z przełomu w. XVII/XVIII w sukienkach z pocz. w. XVIII (oryginał u dominikanów w Tarnobrzegu), tabernakulum i krzyż ołtarzowy z tegoż czasu. Osiem ławek barokowych. Konfesjonał rokokowy.
Dzwonnica zapewne współczesna z kościołem. Murowana z cegły, otynkowana. Na rzucie kwadratu o ściętych narożach. Dwukondygnacyjna. W dolnej kondygnacji przejście sklepione kolebkowo, ze schodami i niewielkim pomieszczeniem po bokach. Naroża obu kondygnacji ujęte pilastrami dźwigającymi belkowanie, pomiędzy kondygnacjami podwójny gzyms z daszkiem okapowym; arkadowe otwory drugiej kondygnacji ujęte w obramienia z wyłamanym gzymsem nadokiennym. Nad otworami wejściowymi trójkątne szczyty. Dach dwuspadowy pobity blachą, ujęty w trójkątne szczyty.
Inne obiekty sakralne istniejące na terenie parafii:
1. Kościół filialny, pw. św. Rocha, w Tarnogrodzie
Wzniesiony z 1. poł. w. XVII (1624?), jako kościół wotywny w związku z epidemiami, być może fundacji Tomasza Zamoyskiego wojewody podolskiego i kijowskiego, późniejszego kanclerza wielkiego koronnego. Poświęcony w r. 1668 przez dziekana leżajskiego, ks. Tomasza Kaczorkiewicza, remontowany m.in. w r. 1846/1847, odnowiony w r. 1907 i 1996. Orientowany. Drewniany, konstrukcji zrębowej, na ceglanej podmurówce, oszalowany, wzmocniony lisicami. Jednonawowy, z nieco węższym prezbiterium zamkniętym trójbocznie, przy którym od północy zakrystia. Od zachodu otwarta kruchta z w. XIX, na czterech słupach. Strop płaski z fasetą. Belka tęczowa fazowana z rozetą i datą 1624, wsparta na konsolkach z krucyfiksem rokokowym. Chór muzyczny drewniany wsparty na dwóch słupach. Dach dwuspadowy wspólny dla nawy i prezbiterium, z wieżyczką na sygnaturkę pobitą blachą, nad zakrystią kalenicowy o trzech połaciach; pobite gontem. Ołtarz główny barokowy ok. poł. w. XVII z dwiema rzeźbami apostołów oraz obrazem św. Rocha ok. poł. w. XIX; przy ołtarzu na konsolkach rzeźby śś. Kazimierza i Zygmunta. Organy barokowe z w. XVIII. Ławka barokowa z w. XVIII. Obrazy: 1. św. Roch z w. XVII; 2. Wręczenie kluczy św. Piotrowi, barokowy z 1. poł. w. XVIII; 3. św. Sebastian z w. XVIII; 4. św. Michał z w. XVIII; 5. Ukrzyżowanie ludowy.
O d p u s t: św. Rocha (16 VIII).
2. Kościół filialny, pw. MB Królowej Polski, w Korchowie, wg projektu inż. Jana Nowaka z Tomaszowa Lub., o pow. 200m?, jednonawowy, kryty blachą, wnętrze wg projektu mgr inż. Marii Chomentowskiej z Lublina
O d p u s t: MB Królowej Polski (3 V).
3. Kościół filialny w Woli Różanieckiej, wg projektu inż. mgr. Władysława Frąckiewicza z Krasnegostawu, o pow. 290m?, murowany, jednonawowy, kryty blachą, projekt wnętrza inż. mgr Marii Chomentowskiej z Lublina
3. Kaplica w szpitalu w Tarnogrodzie.
4. Kapliczka w Płusach. Drewniana, czworoboczna, oszalowana. Daszek dwuspadowy. Wewnątrz rzeźba św. Jana Nepomucena z w. XIX, ludowa.
Cmentarze:
1. Cmentarz rzymskokatolicki, dawniej także greckokatolicki w Tarnogrodzie, za Przedmieściu Bukowskim, czynny, założony w I poł. w. XVIII, zamknięty z powodu przepełnienia w r. 1828, ponownie rekoncyliowany w r. 1949, obecnie korzystają z niego tylko rzymskokatolicy, w kształcie wydłużonego czworoboku o pow. 1 ha, podzielony na kwatery, ogrodzony metalowymi przęsłami przy metalowych słupach
2. Cmentarz rzymskokatolicki i prawosławny, dawniej także greckokatolicki w Tarnogrodzie, czynny, założony ok. r. 1828 jako kontynuacja cmentarza na Przedmieściu Bukowskim, od r. 1955 nie korzystają z niego katolicy. Obecnie cmentarz czynny jest tylko dla prawosławnych.
3. Cmentarz przycerkiewny w Tarnogrodzie, z grobami duchownych, nieczynny, w kształcie wieloboku o pow. 0,15 ha
4. Cmentarz żydowski w Tarnogrodzie, nieczynny, założony na przełomie w. XVII i XVII
5. Cmentarz żydowski z okresu II wojny światowej w Tarnogrodzie, nieczynny, założóny w r. 1942
6. Cmentarz epidemiczny w Tarnogrodzie, nieczynny, czynny był do pocz. XVIII w., w kształcie wydłużonego prostokąta o pow. 0,52 ha, ogrodzony drewnianym płotem sztachetowym
7. Cmentarz prawosławny w Płusach, czynny, założony na przełomie w. XIX i XX, w kształcie trapezu o pow. 0,13 ha, ogrodzony metalową siatką przy kamiennych słupach
Kapłani zmarli pochowani na cmentarzach parafialnych:
ks. Michał Krypiakiewicz (+1831), ks. Konstanty Polaczek (+1888), ks. Edmund Bogusławski (+1899), ks. Jan Bieniasiewicz (+1903), ks. Michał Larwiński (+1973), ks. Antoni Mulawa (+1994), ks. Edward Ludwicki (+2013)
Kaplice na terenie parafii
Wzniesiony z 1. poł. w. XVII (1624?), jako kościół wotywny w związku z epidemiami, być może fundacji Tomasza Zamoyskiego wojewody podolskiego i kijowskiego, późniejszego kanclerza wielkiego koronnego. Poświęcony w r. 1668 przez dziekana leżajskiego, ks. Tomasza Kaczorkiewicza, remontowany m.in. w r. 1846/1847, odnowiony w r. 1907 i 1996. Orientowany. Drewniany, konstrukcji zrębowej, na ceglanej podmurówce, oszalowany, wzmocniony lisicami. Jednonawowy, z nieco węższym prezbiterium zamkniętym trójbocznie, przy którym od północy zakrystia. Od zachodu otwarta kruchta z w. XIX, na czterech słupach. Strop płaski z fasetą. Belka tęczowa fazowana z rozetą i datą 1624, wsparta na konsolkach z krucyfiksem rokokowym. Chór muzyczny drewniany wsparty na dwóch słupach. Dach dwuspadowy wspólny dla nawy i prezbiterium, z wieżyczką na sygnaturkę pobitą blachą, nad zakrystią kalenicowy o trzech połaciach; pobite gontem. Ołtarz główny barokowy ok. poł. w. XVII z dwiema rzeźbami apostołów oraz obrazem św. Rocha ok. poł. w. XIX; przy ołtarzu na konsolkach rzeźby śś. Kazimierza i Zygmunta. Organy barokowe z w. XVIII. Ławka barokowa z w. XVIII. Obrazy: 1. św. Roch z w. XVII; 2. Wręczenie kluczy św. Piotrowi, barokowy z 1. poł. w. XVIII; 3. św. Sebastian z w. XVIII; 4. św. Michał z w. XVIII; 5. Ukrzyżowanie ludowy.
O d p u s t: św. Rocha (16 VIII).
2. Kościół filialny, pw. MB Królowej Polski, w Korchowie, wg projektu inż. Jana Nowaka z Tomaszowa Lub., o pow. 200m?, jednonawowy, kryty blachą, wnętrze wg projektu mgr inż. Marii Chomentowskiej z Lublina
O d p u s t: MB Królowej Polski (3 V).
3. Kościół filialny w Woli Różanieckiej, wg projektu inż. mgr. Władysława Frąckiewicza z Krasnegostawu, o pow. 290m?, murowany, jednonawowy, kryty blachą, projekt wnętrza inż. mgr Marii Chomentowskiej z Lublina
3. Kaplica w szpitalu w Tarnogrodzie.
4. Kapliczka w Płusach. Drewniana, czworoboczna, oszalowana. Daszek dwuspadowy. Wewnątrz rzeźba św. Jana Nepomucena z w. XIX, ludowa.
Ruchy i stowarzyszenia
- Akcja Katolicka
- Arcybractwo Konającego Serca Pana Jezusa
- Chór parafialny
- Domowy Kościół
- Grupa Teatralna
- Koło Misyjne
- Koło przyjaciół Radia Maryja
- Krąg biblijny- dorosłych
- Legion Maryi
- Lektorzy
- Ministranci
- Oaza Dzieci Bożych
- Schola
- Straż Honorowa NSPJ
- Zespół charytatywny
- ZHR
Kapłani, którzy pracowali w parafii
Proboszczowie:
ks. Edward Ludwicki (1977-2002), ks. Ryszard Sierkowski (2002-2011)
Wikariusze:
ks. Stanisław Małysz (1982-1992), ks. Jarosław Feresz (1991-1992), ks. Bogusław Kornaga (1992-2000), ks. Henryk Wyrostkiewicz (1992-1993), ks. Witold Mikulski (1993-1995), ks. Sławomir Szewczak (1995-1998), ks. Miłosław Żur (1998-2002), ks. Marian Ciupik (2000-2001), ks. Robert Dragan (2001-2004), ks. Bogdan Nowicki (2002-2006), ks. Waldemar Szczepaniuk (2004-2008), ks. Andrzej Łuszcz (2006-2008), ks. Daniel Pachla (2008-2013), ks. Paweł Badach (2008-2013), ks. Karol Bryła (2013-2014), ks. Grzegorz Szlązak (2014-2017)
Kapłani, zakonnicy i zakonnice pochodzący z parafii
ks. Waldemar Dudziński, ks. Jacek Zieliński, ks. Krystian Bordzań, ks. Adam Mulawa, ks. Ryszard Bordzań, ks. Maciej Banach, ks. Wincenty Cap (archidiec. lubelska), ks. Ryszard Lis (archidiec. lubelska), ks. Janusz Rzeźnik (archidiec. lubelska), ks. Jan Strep (archidiec. lubelska), ks. Wiesław Lipka (archidiec. warmińska), ks. Jan Sereda CSMA, + o. Dariusz Łysakowski CSsR, s. Anania Michalina Klecha CMBB, s. Nulla Stanisława Szymanik CMBB, s. Stefania Danuta Zawada CMBB, s. Ezechiela Maria Pintal CMBB, s. Elżbieta Beata Masztalewicz CMBB, s. Jonatana Mariola Mach CMBB, s. Lucjana Renata Michajluk CSFB, s. Józefa Janina Zarosa OSFB, s. Benedykta Irena Rębacz (Zgr. S. Współnej Pracy od Niepokalanej Maryi)