Umiłowani Diecezjanie i Drodzy Rolnicy

 
Jak każdego roku, tak i w tym czasie, zbliżając się powoli do finału zbierania z pól podstawowych rolniczych plonów, przygotowujemy się do wyrażenia zarówno Bogu Stwórcy i Dawcy wszelkiego dobra, jak też ludziom wsi, wspólnego dziękczynienia, za ten uzyskany owoc pracy rąk codziennego trudu na polskiej ziemi i na terenach naszej Zamojsko-Lubaczowskiej Diecezji. Ogrodnicy, sadownicy, rolnicy, ludzie związani z pracą na roli, ale także każdy kto korzysta z owoców ich wysiłku, my którzy się posilamy spożywczymi produktami, po to aby żyć – wszyscy pragniemy w uroczystościach dożynkowych dziękować za tegoroczne plony i prosić o błogosławieństwo na nowe zasiewy.
Obok radości, jaka towarzyszy zakończonym rolnym pracom i zebranym zbiorom, wołamy też o pomoc dla ludzi dotkniętych tegorocznymi różnorakimi kataklizmami przyrody oraz konsekwencjami sytuacji politycznych, jakie bezpośrednio spadły na osoby pracujące i utrzymujące się z ziemi, z zebranych owoców sadu i ogrodu. Mamy świadomość tego, iż pomimo różnorakich boleści i niesprawiedliwości, związanych z obszarem polskiego rolnictwa, z trudnymi warunkami pogodowymi, słabszymi zbiorami, ekonomiczną nieopłacalnością, a także niemożliwością sprzedania zebranych produktów rolnych i sadowniczych, należy za każdy kłos, owoc i jarzynę podziękować Panu Bogu. To właśnie rolnicy, podejmując bezpośrednią współpracę z Bogiem w dziele stwórczym, zawsze z głęboką wiarą, pokorą i nadzieją, przybywają w licznych kościołach i sanktuariach przed Boże oblicze i przed oblicze Maryi Opiekunki Rolników, dziękując za owoce, zebrane dary na naszych zamojsko-lubaczowskich polach, w roztoczańskich ogrodach i sadach.
W sposób szczególny, przy różnych rolniczych nastrojach, zachęcam do tego, aby Bogu nieustannie dziękować i niezłomnego ducha „polskiego chłopa” nie gasić (takie wezwanie do rolników w Polsce skierował św. Jan Paweł II podczas swej pielgrzymki do Ojczyzny w 1991 roku). To Bóg daje życie i On je podtrzymuje w nas samych, w stworzeniach i w tym, co owocuje oraz wydaje plony na naszych polach, w ogrodach, sadach i w polskich lasach.
Rolnicze dożynki, odbywające się w różnych miejscach diecezji, to przypomnienie powołania rolnika i jego misji, polegającej na tym, że on żywi i karmi, broni i trzyma się korzeni wiary, patriotyzmu, religijnego oraz narodowego ducha oraz dobrze ukształtowanego sumienia. Obok tych tradycyjnych obszarów, gdzie rolnik polski okazywał się i nadal jest nieodzowny dla Ojczyzny i Kościoła, trzeba Wam współcześnie, w naszej obecnej rzeczywistości społecznej i politycznej, mocniej bronić godności człowieka, wartości rodzinnej ziemi – ojcowizny, skarbu rodziny i świętości życia. To rolnicy uczą nas wszystkich trudu ciężkiej, mozolnej pracy, często nie wynagradzanej i nie docenianej w sposób należyty i związany ze sprawiedliwością. To Wy pokazujecie nam, na czym polega solidarność dzielenia się owocem pracy i chlebem z potrzebującymi, chorymi oraz ubogimi.
Niech ręce rolników będą błogosławione za to, że karmią głodnych i oczekujących na wsparcie, za to, że bronią wartości, bez których nie możemy żyć. Ziemia jest obszarem waszej rolniczej pracy, karmi nas, to nasz narodowy, rodzinny skarb. Rolnik uświęca się i zbawia poprzez swoje powołanie do pracy na roli. Upieczony bochen dożynkowego chleba to symbol wszelkiego owocu pracy ludzi roli, a dożynkowy wieniec, niesiony plon, staje się znakiem, zawierającym w sobie trzy wymiary: naszą ziemię, człowieka pracującego i żyjącego z roli oraz codzienny pożywny chleb. Za to wszystko dziękujemy i wszelkie sprawy naszego rolnictwa Bogu powierzamy, wołając do Matki Bożej z Krasnobrodu o szczególną opiekę nad roztoczańskimi rolnikami. I prosimy o błogosławieństwo dla wszystkich polskich rolników, a szczególnie dla rolników naszej zamojsko-lubaczowskiej ziemi.
Z serca błogosławię wszystkim Rolnikom, Kapłanom i Duszpasterzom Rolników, a także każdemu wiernemu naszej Diecezji Zamojsko-Lubaczowskiej.
 
Z darem modlitwy
 
† Marian Rojek
Biskup
Zamość 23.08.2014 r.