„Rodzino, stań się tym, czym jesteś!”

Adoracja do wykorzystania w parafiach – kwiecień 2014 r.
Wedle zamysłu Bożego rodzina została utworzona jako „głęboka wspólnota życia i miłości”, przeto na mocy swego posłannictwa ma ona stawać się coraz bardziej tym, czym jest, czyli wspólnotą życia i miłości. (…) Rodzina otrzymuje misję strzeżenia, objawiania i przekazywania miłości, będącej żywym odbiciem i rzeczywistym udzielaniem się miłości Bożej ludzkości oraz miłości Chrystusa Pana Kościołowi.
Panie Jezu! W tym wyjątkowym czasie zbliżającej się kanonizacji błogosławionego Jana Pawła II przychodzimy do Ciebie, aby powierzać Ci nasze rodziny. Przychodzimy prosić, aby stawały się one wspólnotą miłości i realizowały te wszystkie zadania, które im powierzasz. Wiemy jednak jak wiele trudności dzisiaj napotykają. Wiemy jak trudno nam realizować  powołanie do świętości. Ale też wiemy, że Ty nas ciągle umacniasz, że dajesz nam prawdziwych świadków, przewodników po drogach realizacji tego powołania. Jednym z nich, bardzo nam bliskim, jest błogosławiony Jan Paweł II. Chcemy wraz z nim modlić się dzisiaj w intencji nas samych i naszych bliskich.
Panie! Wiemy, że Ty pragniesz, aby małżonkowie swoją miłością pokazywali na co dzień tę miłość, którą Bóg obdarza człowieka, a Chrystus Kościół. Dlatego w sakramencie małżeństwa udzielasz łaski, która jest gwarancją nierozerwalności wspólnoty małżeńskiej także wśród największych życiowych burz. Powierzamy Ci teraz wszystkie małżeństwa, a także tych, którzy przygotowują się do zawarcia sakramentalnego związku. Spraw, aby z bliskości z Tobą czerpali siłę do pokonywania wszelkich trudności.
Szczególnym powołaniem każdej rodziny jest służba życiu. Nie ma piękniejszej formy realizacji tego powołania w małżeństwach, niż rodzenie i wychowywanie dzieci. Błogosławiony Papież mówił, że: „dzieci są wiosną (…) są nadzieją, która rozkwita wciąż na nowo, projektem, który nieustannie się urzeczywistnia, przyszłością, która pozostaje zawsze otwarta. Są owocem miłości małżeńskiej, która dzięki nim odżywa i umacnia się. Nigdy nie mogą być rzeczą, lecz zawsze największym darem”.
Panie! Ucz każde małżeństwo otwartości na dar życia. Daj odwagę tym, którzy napotykają liczne trudności, do przyjęcia tego wielkiego daru. Daj wielką mądrość wszystkim, którzy stanowią prawo, aby życie ludzkie było chronione od jego poczęcia, aż do naturalnej śmierci.
Wiemy jednak bardzo dobrze, że zrodzenie potomstwa, to niezwykle ważny, ale dopiero pierwszy krok w realizacji rodzicielskiego powołania. Ty powierzasz rodzicom ogromną odpowiedzialność – ufasz, że będą oni dla dziecka świadkami Twojej miłości i że nauczą je tej miłości do Ciebie. Jan Paweł II przypomina wszystkim rodzicom: „winniście ufnie i z odwagą kształtować w dzieciach istotne wartości życia ludzkiego. Dzieci powinny wzrastać we właściwej wolności wobec dóbr materialnych. Powinny wiedzieć, że więcej wart jest człowiek z racji tego, kim jest, a nie ze względu na to, co posiada. Dzieci powinny nabyć poczucie prawdziwej miłości, jako postawy szczerej troski i bezinteresownej służby wobec drugich”. Ojciec Święty pisał również: „Rodzina chrześcijańska jest wezwana i zobowiązana do dialogu z Bogiem poprzez życie sakramentalne, ofiarę życia i modlitwę. Poza modlitwą poranną i wieczorną należy polecić lekturę i rozważanie Słowa Bożego, przygotowanie do sakramentów, nabożeństwo i poświęcenie Sercu Jezusowemu, różne formy kultu Matki Bożej, modlitwę przed posiłkiem i po posiłku, praktyki pobożności ludowej”.
Słowa Jana Pawła II płynęły prosto z jego serca, które doświadczyło tego wszystkiego w domu rodzinnym. To od swojego ojca, który po wczesnej śmierci żony podjął wszystkie obowiązki rodzicielskie, nauczył się błogosławiony Papież, przede wszystkim relacji do Boga, a także miłości do drugiego człowieka.
Wpatrując się w przykład życia Błogosławionego Jana Pawła II i słysząc jak mówi dzisiaj do nas, że „dom rodzinny jest pierwszą szkołą życia chrześcijańskiego i szkołą bogatszego człowieczeństwa”, chcemy jako rodzice i dzieci czynić rachunek sumienia z wypełniania powierzonych nam zadań.
Chcę pytać siebie, czy jako matka uczę moje dziecko modlitwy, czy pomagam duszpasterzom w przygotowaniu go do odpowiedniego przyjęcia sakramentów, czy przyzwyczajam je do łączenia trudności życiowych z cierpiącym Jezusem, czy wskazuję mu potrzebę wzywania pomocy Matki Bożej i Świętych, czy odmawiam różaniec w rodzinie.
Pragnę też i ja, jako ojciec zastanowić się, czy umiem modlić się z moimi dziećmi, czy zawsze daję im przykład prawego życia, czy uczę je rozwiązywania trudności przez powierzanie ich Bogu.
Jako dziecko może zbyt mało czasu i uwagi poświęcam moim rodzicom. Może ze zwykłego lenistwa nie podejmuję domowych obowiązków, nie jestem dla moich rodziców odpowiednią pomocą i wsparciem. Chcę Cię teraz Panie za to przeprosić i postanowić poprawę.
Tylko wtedy nasze rodziny będą naprawdę święte, kiedy będą czerpały ze źródła miłości, którym Ty Jezu jesteś. Powierzamy Ci zatem życie nasze i naszych bliskich. Czynimy to przez wstawiennictwo błogosławionego, a już wkrótce świętego Jana Pawła II. Chcemy z gorliwością realizować  jego wołanie: „Rodzino, stań się tym, czym jesteś!”.
 
opr. ks. Mariusz Skakuj

pobierz Adoracja.doc