Parafia pw. Świętego Stanisława Biskupa Tarnoszyn

Parafia erygowana w r. 1892. Terytorium jej zostało wydzielone z rozległej parafii w Uhnowie. W latach 1892-1895 mieszkający w Tarnoszynie liczni wierni obrządku łacińskiego (475 osób) wybudowali drewniany kościół pw. Św. Stanisława BM. Za zgodą Kurii Metropolitarnej we Lwowie osiadł przy tym kościele ks. Jan Środoń, dotychczasowy ekspozyt z Wierzbicy. Ekspozytura w Wierzbicy powstała w 1878 r. i była wydzielona również z terenów parafii Uhnów.

W 1912 r. Tarnoszyn został ekspozyturą, która obejmowała północno-wschodnią część parafii Uhnów z miejscowościami: Ulhówek i Rzeczyca oraz Szczepiatyn. W 1913 r. ludność obrządku łacińskiego liczyła w tym czasie 712 osób. W dniach 17/18 III 1944 r. nacjonalistyczne bandy ukraińskie wymordowały znaczną część parafian tarnoszyńskich (Polaków) obrządku łacińskiego. Ich męczeńską śmierć upamiętnia tablica w kościele parafialnym, odsłonięta 6 IV 1997 r. Spalono wówczas część wsi oraz plebanię. W Wielki Piątek - 7 IV 1944 r. UPA spaliła kościół parafialny w Tarnoszynie. Świadkiem tego pożaru, jest drewniany krzyż misyjny
z 1939 roku - z jednej strony nadpalony, stojący dziś przy wejściu do świątyni.

Od 1945 r. Polacy zaczęli stopniowo powracać do Tarnoszyna. Jako kościół odradzającej się parafii służyła miejscowa cerkiew greckokatolicka. Przez okres czterech lat (1944-1948) wierni nie mieli stałego duszpasterza. Korzystali z posług księży dojeżdżających z Uhnowa. Dopiero jesienią 1948 r. został mianowany administratorem parafii ks. Zygmunt Kutowski. W tym samym roku rozpoczęto budowę drewnianej plebanii.
W 1951 r. do parafii Tarnoszyn została włączona część terenów parafii Uhnów, która na skutek zmiany granic została włączono do ZSRR. Do parafii Tarnoszyn wszedł teren z wioskami: Dyniska Stare i Nowe, Hubinek i Myślatyn. W późniejszych latach niektóre z nich oddzieliły się i utworzyły samodzielne placówki: Dyniska -
z przynależącymi wioskami (Hubinek, Myślatyn) - 1967 r., Ulhówek (Rzeczyca) - 1984 r. W latach 1971-1974 wybudowano nową plebanię.

Pierwszy kościół, drewniany, z lat 1892-1895, spalony w 1944 r. Od 1948 r. kościołem parafialnym stała się cerkiew greckokatolicka.

Obecny kościół parafialny, pw. św. Stanisława BM, murowany z kamienia, z lat 1959-1962, poświęcony 3 VI 1962 r. przez abpa Eugeniusza Baziaka metropolitę lwowskiego, wg projektu Czesława Gawdorka z Lublina, kryty blachą. W kościele znajduje się barokowa chrzcielnica z 2. poł. w. XVII lub z 1. poł. w. XVIII, marmurowa,
z puklowaną czaszą i pokrywą (z kościoła par. w Uhnowie). Krucyfiks barokowy koniec w. XVII (z kościoła par. w Uhnowie). Obraz Matki Boskiej Bełskiej z w. XIX, z haftowanymi sukienkami z tegoż czasu. Krzyż procesyjny z w. XVIII/XIX. Krzyż ołtarzowy z w. XVIII, drewniany. Dwa lichtarzyki w. XVIII/XIX, mosiężne.

Obraz Matki Boskiej Bełzkiej, z połowy XIX wieku. Jest wierną kopią obrazu Matki Boskiej Częstochowskiej. Namalowany na płótnie, przytwierdzonym do deski o wymiarach 96x76 cm. Nad głowami Syna
i Matki Bożej są umieszczone korony ozdobne z korali i pereł. Obraz przykryty aksamitną sukienką, haftowaną złotymi nićmi i ozdobioną perłami, wykonaną przez siostry felicjanki w Krakowie w 1973 r.

Do r. 1951 znajdował się w kościele "Na Zameczku" w Bełzie. Tradycja głosi że lud wierny Bełza i okolic od dawna oddawał cześć Matce Bożej w Jej łaskami słynącym obrazie. O łaskach i cudach świadczą wota rozmieszczone wokół obrazu i w gablotach. Wiemy, że istniała księga cudów, ale niestety nie zachowała się do naszych czasów. O łaskach doznanych w Bełzie dowiadujemy się z przekazów ustnych i pojedynczych zapisków wiernych oraz księży tam pracujących. 12 IX 1951 r. obraz opuścił Bełz. Umieszczono go tymczasowo w Łukawcu. Stamtąd, 9 XII 1951 r., został przeniesiony do prokatedry w Lubaczowie. Biskup Marian Rechowicz, mając na uwadze związki Tarnoszyna z Bełzem, w r. 1974 przekazał go do kościoła parafialnego
w Tarnoszynie. Od chwili przybycia obrazu do Tarnoszyna kult Matki Boskiej odrodził się i zyskał dawny rozgłos. Dużo w tym kierunku uczynił bp pomocniczy Mariusz Leszczyński - były proboszcz parafii Tarnoszyn. W każdą sobotę przed cudownym obrazem odprawiana jest Nowenna do Pani Bełzkiej. W księdze łask i cudów pojawiają się znów podziękowania za wszelkie dobro, otrzymane przez wstawiennictwo Maryi.

1. Cmentarz rzymskokatolicki w Tarnoszynie, czynny, założony w końcu w. XIX, w kształcie czworoboku o pow. 0,45 ha, podzielony na kwatery, ogrodzony od strony północnej i wschodniej metalową siatką przy metalowych słupach, z pozostałych stron brak ogrodzenia

2. Cmentarz greckokatolicki w Tarnoszynie, nieczynny założony na pocz. w. XX, w kształcie czworoboku o pow. 0,17 ha, ogrodzony metalową siatką przy metalowych słupach

3. Cmentarz z I wojny światowej w Tarnoszynie - Turynie, nieczynny, założony po r. 1915

4. Cmentarz rzymskokatolicki, dawniej greckokatolicki w Szczepiatynie, czynny, założony na pocz. w. XIX, w kształcie wydłużonego czworoboku o pow. 0,53 ha, ogrodzony metalową siatką i drutem kolczastym przy metalowych słupach

Kapłani zmarli pochowani na cmentarz parafialnym:
ks. Wiktor Sobaszek (+1988)

1. Rzeczyca - kaplica cmentarna, murowana

2. Szczepiatyn dawna cerkiew greckokatolicka, murowana, z r.1910. Obecnie kościół rzymskokatolicki pw. św. Trójcy. W latach: 1998 - 99 zbito odlatujący stary tynk i ponownie otynkowana. Tynki nałożył pan Józef Paluch - murarz z Ulhówka. Z wyposażenia dawnej cerkwi carskie wrota, z piękną polichromią. Obecnie w postaci trzech ołtarzy bocznych. Pierwszy przedstawia Boga Ojca i Chrystusa siedzących na chmurach i wspartych na kuli ziemskiej podtrzymywanej przez trzy aniołki. Nad głowami siedzących gołębica Ducha Świętego. Tło z kłosów i winnych gron. Drugi Matki Bożej z Dzieciątkiem na wzorzystym tle z kłosów i winnych gron. Trzeci z obrazem Serca Jezusowego(tło jw.). Styl eklektyczny. Powstały po r. 1913.

Obok kościoła drewniana dzwonnica z r. 1890, konstrukcji słupowo - ramowej, na drewnianych peckach, o uskokowo zwężających się trzech kondygnacjach; hełm kopulasty z balasem i cebulką zwieńczoną żelaznym krzyżem

Odpust: NMP Matki Kościoła

3. Dawna cerkiew filialna parafii greckokatolickiej pw. Narodzenia NMP. Pierwotnie wzniesiona w Uhrynowie (obecnie Ukraina), przeniesiona w r. 1904 do Tarnoszyna, wówczas częściowo przekształcona. Po 1947 przejęta na kościół rzymskokatolicki, obecnie opuszczona, zdewastowana. Usytuowana poza wsią. Orientowana. Drewniana, konstrukcji zrębowej, zwęgłowana, na fundamencie z kamieni polnych. Trójdzielna, wszystkie trzy pomieszczenia: prezbiterium, nawa i babiniec zbliżone do kwadratu, z nich nawa szersza, prezbiterium zamknięte trójbocznie, przy nim od północy i południa czworoboczne zakrystie, na północnym nadprożu data 1759; przy zakrystii pn. późniejszy przedsionek; przy babińcu od zachodu. czterosłupowy otwarty ganek z 1904 r. Wnętrze nawy przekryte zrębową kopułą na wysokim tamburze; w prezbiterium, babińcu i zakrystiach sufity. Zewnątrz zrąb wszystkich trzech pomieszczeń jednakowej wysokości, zwieńczony profilowanym gzymsem, otoczony wokół zadaszeniem łączącym się z dachami zakrystii; zadaszenie wsparte na belkach i zastrzałach (1904). Zrąb powyżej zadaszenia wraz z tamburami oraz zrąb zakrystii szalowany pionowo deskami z listwowaniem i (z wyjątkiem zakrystii) arkadkowaniem. Nad prezbiterium i babińcem niegdyś dachy kalenicowe, zapewne od r. 1904 z pseudokopułkami na ośmiobocznych tamburach, niższych od tamburu nawy. Kopuła nawy i pseudokopuły prezbiterium i babińca zwieńczone pozornymi latarniami z cebulastymi hełmami, zakończonymi kulami i żelaznymi kutymi krzyżami, zapewne z r. 1904. Drzwi i okna w prezbiterium i babińcu prostokątne, w nawie zamknięte odcinkowo, zewnątrz w obramieniach (1904): w prezbiterium od wschodu i w babińcu od zachodu okulusy; w oknach kraty kute, żelazne, w zakrystiach z zadziorami; na nadprożu zachodnim data 1904. Wszystkie dachy, zadaszenia oraz kopuły z latarniami kryte blachą. Wnętrze niegdyś malowane, zachowane podziały ramowe, obramienia okienne oraz ślady zacheuszków.

Z ikonostasu zapewne z ok. r. 1904 zachowana górna część ze strefami: dolną z przedstawieniem Ostatniej Wieczerzy pośrodku i sześciu scenami z życia Chrystusa i Marii, środkową z ikoną Chrystusa Wielkiego Kapłana pośrodku oraz sześciu parami apostołów, górną z czterema prorokami; w zwieńczeniu Trójca Św. i nad nią krzyż; ikony częściowo przemalowane. Feretron z obrazami Matki Boskiej i św. Mikołaja bpa o charakterze późnobarokowym, może z w. XVIII. Ikona Matki Boskiej z Dzieciątkiem z w. XVIII, malowana na desce, gruntownie przemalowana.

4. Krzyż przydrożny w Szczepiatynie, z r. 1898, ludowy, z kamienia i cegły, otynkowany. Cokół trójstopniowy wsparty na czterech kamieniach. Na cokole dwie różnej wielkości prostopadłościenne bryły. W dolnej kwadratowa wnęka z napisem cyrylicą i datą 1898; w górnej figura Matki Boskiej Bolesnej. We wnękach klęczące anioły. Krzyż o trójlistnie zakończonych ramionach, z figurą Ukrzyżowanego, u którego stóp klęczące anioły.

5. Kapliczka przydrożna św. Jana w Szczepiatynie, z kamienia i drewna, ludowo-klasycystyczna, z pocz. w. XX. Słupowa z wnęką arkadkową, w której znajduje się figura św. Jana. Kapliczkę wieńczy lekko profilowane belkowanie z niewielkim lukiem. Na nim żeliwny krzyż.

6. Krzyż przydrożny w Tarnoszynie, pocz. w. XX, żeliwno - kamienny. U dołu eliptyczna tabliczka.