Słowo Biskupa Diecezjalnego Mariana Rojka z racji dożynek

Piękno naszej zamojsko-lubaczowskiej ziemi zauważył 12 czerwca 1999 r. św. Jan Paweł II podczas swojej homilii w hetmańskim grodzie tej młodej diecezji, bo świętującej aktualnie swój srebrny jubileusz powołania do istnienia. Stwierdził On wówczas, że „Bóg w kolejnych dniach stworzenia, patrzył niejako na dzieło swojego zamysłu i widział, że wszystko, co uczynił było dobre”.
Umiłowani Diecezjanie i Drodzy Rolnicy

Piękno naszej zamojsko-lubaczowskiej ziemi zauważył 12 czerwca 1999 r. św. Jan Paweł II podczas swojej homilii w hetmańskim grodzie tej młodej diecezji, bo świętującej aktualnie swój srebrny jubileusz powołania do istnienia. Stwierdził On wówczas, że „Bóg w kolejnych dniach stworzenia, patrzył niejako na dzieło swojego zamysłu i widział, że wszystko, co uczynił było dobre”. A człowiekowi „zawierzył całą wspaniałość świata, aby ciesząc się nim i korzystając z jego dóbr, w sposób wolny i rozumny twórczo współpracował w doskonaleniu Bożego dzieła”. A więc to jest pierwszy motyw do dziękczynienia Bogu za świat, jaki nam został powierzony, za to wszystko, co nas otacza i pozwala nam żyć.

Tak od serca w Zamościu, wyznał też święty Papież, kontemplując urok tej ojczystej ziemi: „Tu z wyjątkową mocą zdaje się przemawiać błękit nieba, zieleń lasów i pól, srebro jezior i rzek. Tu śpiew ptaków brzmi szczególnie znajomo, po polsku. A wszystko to świadczy o miłości Stwórcy, o ożywczej mocy Jego Ducha i o odkupieniu, którego Syn dokonał dla człowieka i dla świata”. Jak mocno wpisują się te słowa w aktualną peregrynację Wielkopiątkowego Krzyża św. Jana Pawła II po wszystkich parafiach naszej diecezji. I tu jest drugi akcent do dożynkowego dziękczynienia, w jakie wpisuje się radość człowieka odkupionego, napełnionego Bożą łaską oraz gotowego współpracować ze Stwórcą i Zbawicielem na chwałę Bożą, a także ku pożytkowi doczesnemu i wiecznemu człowieka.

Pozwalam sobie przypomnieć to szczere wyznanie św. Jana Pawła II, nie tylko z racji wakacyjnego czasu odpoczynku, gdy wielu na naszym Roztoczu, w duchu dziękczynienia Bogu, nabiera sił fizycznych i umacnia duchowe, do realizacji swoich codziennych obowiązków oraz życiowego powołania, jakim każdego obdarzył Stwórca, ale również dlatego, iż jest to ważny okres dla każdego rolnika, ogrodnika, sadownika, wszystkich pracujących na roli i z niej się utrzymujących. A przecież nasza diecezja ma taki, szczególnie rolniczy charakter.

Nasz Rodak, posługujący przez 27 lat na Stolicy Piotrowej, przypomniał nam wtedy, że każde działanie człowieka, jako istoty odpowiedzialnej, ma swój wymiar moralny, oraz iż „istnieje powinność należytego korzystania z daru (ziemi i przyrody) w duchu wdzięczności i szacunku”, bo on jest przeznaczony dla wszystkich i stanowi dobro wspólne. Zaznaczył także, o czym należy pamiętać, „że to, co najbardziej zagraża stworzeniu i człowiekowi, to brak poszanowania dla praw natury i zanik poczucia wartości życia”. I trzecim motywem do wspólnego dziękczynienia jest świadomość naszego domu, ojczystej ziemi, na której przyszło nam żyć, pracować, uczyć się, uświęcać i spełniać naszą chrześcijańską i historyczną misję jako Polacy.

Rolnicy, ponieważ najbardziej związani są z tą ziemią, o czym daje świadectwo także historia, i poświadczają wasze rodzinne tradycje, przywołujące również trudne świadectwo i ofiary poniesione dla przywiązania do ojcowizny, znają też jej wartość i godność. Wy, jako bezpośrednio zmagający się z rolą i na niej pracujący, możecie najbardziej autorytatywnie powiedzieć o tym, iż wyjałowiona gleba nie daje plonów, zaś pielęgnowana z miłością i troską, jest szczodrą karmicielką. A taka postawa z tego, co jest zewnętrzne, przenosi się też na ducha. I ten czwarty motyw dożynkowego dziękczynienia, związany jest też z naszą wiarą, katolicką rodziną i zasadami życia opartymi na Bożych Przykazaniach, na zasadzie miłości Boga i bliźniego, na Jezusowych błogosławieństwach oraz objawia się naszym zaangażowaniem w życie Chrystusowego Kościoła i parafii, w której tworzymy jedną żywą i aktywną wspólnotę.

Z wdzięcznością i szacunkiem pragniemy razem z tymi, którzy użyźniają tę ziemię potem swego czoła, a gdy trzeba stają w jej obronie, podziękować Bogu za tegoroczne plony i za rolniczy trud. Za to, iż mimo trudnych warunków i niewesołych klimatycznych czy gospodarczych prognoz, Pan Nieba i Ziemi pozwolił zebrać obfity plon. Prosząc Boga o błogosławieństwo dla pracy rolniczych rąk, pragnę zaprosić wszystkich na Diecezjalne Dożynki w dniu 10 września 2017 r., do Maryjnego Sanktuarium w Krasnobrodzie, gdzie będziemy wspólnie za wszystko Bogu dziękować i Matę Bożą Siewną prosić o macierzyńskie wejrzenie na nowe ziarno, które obumierając w roli, przyniesie nowy plon, by nikomu na Roztoczu, w Polsce i na świcie, nie zabrakło chleba.

Z serca błogosławię wszystkim Rolnikom, Kapłanom i Duszpasterzom Rolników a także każdemu wiernemu Diecezji Zamojsko-Lubaczowskiej

 

Z darem modlitwy

 

† Marian Rojek
Biskup Zamojsko-Lubaczowski

 

Zamość 1 sierpnia 2017 r.


pobierz SLOWO_DOZYNKI.pdf