Wspólnota Ewangelizacyjna

Ewangelizacja jest to przekazywanie Jezusa Chrystusa.

- Zadanie ewangelizacji jest misją daną Apostołom i ich następcom przez samego Chrystusa (Mt 28,18-20).

- Do ewangelizacji wezwany jest cały Kościół!

- Do ewangelizacji wezwani są wszyscy wierzący!

Dana Mi jest wszelka władza w niebie i na ziemi. Idźcie więc i nauczajcie wszystkie narody udzielając im chrztu w imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego. Uczcie je zachowywać wszystko, co wam przykazałem. A oto ja jestem z wami przez wszystkie dni, aż do skończenia świata. (Mt 28, 18-20)

W imię Jego głoszone będzie nawrócenie i odpuszczenie grzechów wszystkim narodom, począwszy od Jeruzalem. Wy jesteście świadkami tego. Oto Ja ześlę na was obietnicę mojego Ojca, wy zaś pozostańcie w mieście zanim zostaniecie przyobleczeni w moc z wysoka. (Łk 24, 47-49).

Kościół to dobrze wie, ponieważ jest świadomy, że słowa Zbawiciela <> – jak najprawdziwiej odnoszą się do niego. I chętnie dodaje za Św. Pawłem: <> (1Kor 9, 16)”. Obowiązek ewangelizacji należy uważać za łaskę i właściwe powołanie Kościoła, jest to jego naturalna właściwość. Kościół jest dla ewangelizacji, czyli po to, aby głosił i nauczał Słowa Bożego, ażeby przez niego dochodził do nas dar łaski, żeby grzesznicy jednali się z Bogiem, a wreszcie żeby uobecniał nieustannie ofiarę Chrystusa w Eucharystii, która jest pamiątką Jego śmierci i chwalebnego Zmartwychwstania”. (Paweł VI, Evangelii Nuntiandi).

Świeccy wierni, jako członkowie Kościoła, są powołani do bycia głosicielami Ewangelii: do tego dzieła zostali upoważnieni i zaangażowani poprzez sakramenty inicjacji chrześcijańskiej i dary Ducha Świętego. (Jan Paweł II, Christifideles Laici).

Żaden wierzący w Chrystusa ani żadna instytucja Kościoła nie może uchylić się od najważniejszego obowiązku: głoszenia Chrystusa wszystkim narodom. (Jan Paweł II, Redemptoris missio).

 1. Chrystocentryzm

Jezus jest Panem – w centrum ewangelizacji i życia tych, którzy ewangelizują. Ewangelizator żyje w stanie łaski uświęcającej. Jest człowiekiem modlitwy – dialogu człowieka z Bogiem. Rozeznaje gdzie jest posłany i jest posłuszny Bogu i Kościołowi. W czasie ewangelizacji w poszczególnych momentach takich jak śpiew, świadectwo, pantomima, nauczanie – ma być ukazywany Jezus Chrystus jako Pan i Zbawiciel, który tu jest i przychodzi do uczestników ewangelizacji.

2. Wspólnotowy wymiar ewangelizacji

Nie jesteśmy indywidualistami, pracujemy w zespole, wspólnocie. Dajemy świadectwo przez umiejętność współpracy ze sobą. Gdy ewangelizujemy zespołem dajemy świadectwo o Kościele, który jest wielką wspólnotą uczniów Jezusa.

3. Pneumatologiczny wymiar ewangelizacji

Duch Święty jest twórczą siłą w ewangelizacji – przez charyzmaty i uzdolnienia naturalne posługuje się nami gdy ewangelizujemy. Powierzamy się Duchowi Świętemu w posłudze ewangelizacji. W trakcie ewangelizacji mamy być otwarci na Ducha Świętego, odczytywanie charyzmatów i posługa nimi odważnie i pokornie bez nonszalancji.